Europeanen zijn een laf, gristelijk en ijdel klotevolk
"This will be a revolution in the way Rome conducts its campaigns. I will quash my deluded enemies, not with the sword, but with art. My art! I intend to sing to them. First I will stand on the battlefield and let their gaze fall upon me. And than, I will simply... weep. And upon seeing how deeply they hurt me... they will weep. And in the morning, I will stand before them again, and I will sing. And my voice, will reach inside them, and take hold of their hearts." Nero verzamelde vervolgens het meest nieuw-Linkse leger in de geschiedenis. Honderden prostituees werden opgetrommeld en hun haren werden afgeknipt. Hen wachtte de nobele taak zij aan zij met Nero de vijanden tot inkeer te zingen. Dat was toen. Tegenwoordig hebben we Facebooks en Twitters. Maar, de boodschap is zowel in zijn soort als waanzinnigheid gelijk aan die van Nero: liefde is het antwoord. Groenlinks-gekkies die doodleuk suggereren dat Le Pen de Charlie Hebdo-redactie over de kling joeg voor politiek gewin, hebben ondertussen als profielcredo wel "De zachte krachten zullen uiteindelijk overwinnen". Heden hebben we ook camera's. En daar weten Nero's hedendaagse strijdhoeren wel raad mee. De Amsterdamse "Liefdes-selfies campagne tegen terreur", is een feit. Uitgerangeerde BNN'ers die met de L van Laatstespijkerinonzedoodskist, Lijkenprikkendeoppertunisten, Leunstoelactivisme Liefde op hun voorhoofd de terroristen tot inkeer fotograferen. Nero zou trots zijn. Westers pacifisme laat zich vooral vangen in de symboliek van het gebroken geweertje. Het feit dat deze beweging ontstond in de periode vóór WO2, zou toch moeten getuigen van zijn ineffectiviteit. Maar het gedachtegoed leeft voort. Waarom? Omdat Europeanen een angstig en tot op het bot christelijk volk zijn. Het is een van de grote ironieën van de moderne geschiedenis. Nieuw-Links, dat zichzelf toch vooral vereert om het feit dat zij "het geloof" ontmanteld hebben, zijn in essentie de meest devote christenen van het continent. Nog nooit onderschreven er zoveel Europeanen, christelijk of niet, zo massaal de oorspronkelijke boodschap van Gristus.
Keer de andere wang toe, Ga de tweede mijl, Wie zich verlaagt zal verheven worden, Oordeel niet opdat gij niet geoordeeld zult worden en voor wie het nog niet begreep: "Wie zichzelf verhoogt zal vernederd worden en wie zichzelf vernedert zal worden verhoogd." De andere wang toekeren kunnen we als de besten.
Maar hoeveel andere wangen hebben we eigenlijk? Is die voorraad niet op inmiddels? Niet voor de soldaten van de liefde. Pacifisme is een hardnekkige ideologie, omdat diens aanhangers te allen tijde hun handen in onschuld kunnen wassen. En onschuld, dat vindt de moderne Europeaan, die de erfgenaam is van een religie geobsedeerd door schuld, belangrijker dan wat ook.
De meeste Europeanen zouden liever met onbesmet blazoen ten onder gaan dan iets doen dat niet op het allereerste gezicht in één zin te rijmen valt met hun linkse christelijke ideologie. Het liefst zouden zij sterven aan een kruis. Met een schoon geweten en voor andermans zonden. Net als hun profeet. Maar, pacifisme is bovenal een ideologische manifestatie van angst. Een als morele superioriteit vermomde onwil ten strijde te trekken tegen een vijand die je te krachtig acht.
Na WO2 hebben Europeanen, vanonder de comfortabel warmte van de vleugels van Uncle Sam's zeearend, de compleet verkeerde conclusies getrokken. Zij zijn nationalisme en wapens als oorzaak van alle kwaad gaan zien. Maar het was collectivisme in al haar verschijningen dat het continent in het duister stortte, en wapens zullen altijd nodig zijn ter verdediging, omdat alleen het recht van de sterkste daadwerkelijk op zichzelf bestaat.
Alle andere rechten zijn kunstmatig. "Alles van waarde is weerloos" is zo'n populaire uitspraak dat deze zelfs in neon-letters op een verzekeringskantoor in Rotterdam geplempt is. Even los van alle "professionele" filosofische uitleggingen van die spreuk, vat het de huidige tijdsgeest elegant samen.
Als alles van waarde weerloos is, kan iets weerbaars niet van waarde zijn. En dat lijkt precies te zijn hoe Europa haar cultuur kijkt. "Si vis pacem, para bellum", zou een betere lijfspreuk zijn, maar dat mag niet van Jezus. Op deze zin na is dit topic 666 woorden.