Er was eens een blanke CEO van de "British South Africa Company", Cecil Rhodes genaamd, die Afrika binnenliep en dacht: "Ja, mooi stukje grond. Ik noem het naar mezelf." En daar was Rhodesië. In 1980 was het tijd voor iets anders. Het land had
zin in de toekomst, werd onafhankelijk, Robert Mugabe werd MinPres en dominee Canaan Banana president. Blanke soldaten raakten er in de verdrukking, gingen rogue, en creëerden vervolgens het framework waarbinnen de moderne huursoldaat opereert (
6:16). Mugabanana & Co. leefden nog lang en gelukkig. Totdat Mugabe in 2001 het land van blanke boeren begon te onteigenen, waarop er een blanke exodus ontstond, en vervolgens het hele land deaud ging van de honger, omdat zwarte boeren niet in staat waren diezelfde grond te onderhouden. Vervolgens werd bijna
iedereen er miljonair en werd het handje gewoon weer opgehouden bij die boosaardige blanke imperialisten. En die luisteren natuurlijk als een Afrikaan z'n UNICEF blik opzet, want erfzonde. Zelfs als het bruut dictator-uitschot betreft met
meer dirt op z'n kerfstok dan Albert Verlinde in een jaar op kan rakelen. De EU maakt
234 MILJOEN over aan de overheid (!) van Zimbabwe. Want de EU, dat ben jij!(
*) Het feit dat Zimbabwaanse overheid onversneden dankbaar is, verzacht de pijn. "De Zimbabwaanse minister van Financën, Patrick Chinamasa, zegt dat de financiële hulp een belangrijke stap is voor de verbetering van de betrekkingen tussen Zimbabwe en de EU, maar dat de sancties tegen president Mugabe kwetsend zijn. "Zo lang de president sancties opgelegd krijgt, blijft de relatie vergiftigd en onproductief."
