Islamitische cultuur heeft een narcistische stoornis
Dit is geen botte polemiek. Dit is bloedserieus. Enkele jaren ervaring als psycholoog in de forensische en klinische psychiatrie hebben bijgedragen aan deze diagnose. Collega Van Rossem deed onlangs al een eloquente voorzet. Volgens hem zijn "moslims te dom voor een debat". Dat was een tendentieuze en nodeloos kwetsende formulering, maar zijn topic had een punt. Debatten met moslims resulteren inderdaad bijna altijd in godwins, jij-bakken, ontwijkingen, externaliseren, islamofobie-beschuldigingen en de suggestie dat islam-kritiek Wilders in de kaart speelt. Maar, waarschijnlijk komt dit niet omdat moslims simpelweg te dom zijn voor een debat. Eerder lijkt dit te komen door de hoog-narcistische persoonlijkheidsstructuur van veel moslims, die vooral manifest wordt wanneer hun cultuur of religie ter discussie staat.
Personen met een narcistische persoonlijkheidsstructuur hebben niet louter een heel overtrokken gevoel van eigenwaarde, waarbij de eigen prestaties sterk overdreven worden. Narcisme is meer dan dat. Een ander fundamenteel element van een narcistische structuur is de neiging anderen die "inzien" hoe bijzonder en goed de narcist is, te idealiseren, terwijl mensen die dit niet erkennen of zelfs actief ontkennen, expliciet verafschuwd, gekleineerd en gedemoniseerd worden (p. 148).
Andere kerneigenschappen zijn extreme krenkbaarheid, een haast reflexmatige vorm van externaliseren, een preoccupatie met fantasieën over macht, genialiteit en succes, het gevoel bijzondere rechten te hebben, een afgunstige attitude gecombineerd met de geprojecteerde opvatting dat anderen hem juist afgunstig zijn, en de neiging weinig oprechte empathie te voelen voor het leed van anderen. Deze laatste eigenschap maakt dat men in de psychologie narcisme en psychopathie vaak als vervlochten fenomeen ziet.
Met narcisten valt eigenlijk niet te discussiëren, zeker niet wanneer het tekortkomingen van de narcist zelf betreft. Het gebruikelijk dat zij een loopje nemen met de feiten: "They tend to focus on images and themes rather than on facts and issues. In fact, they take liberties with the facts, distort them, and even engage in prevarication and self-deception to preserve their own illusions about themselves and the projects in which they are involved." (p. 152). Narcisten hebben een grote mond, maar kunnen kritiek heel slecht incasseren (p. 158). Ook is het niet ongebruikelijk dat een narcist de andere partij een schuldgevoel aanpraat tijdens een discussie.
De stelling is hier niet dat veel moslims in de individuele en a-politieke omgang een narcistische structuur hebben. Dat weten wij niet. De stelling is wel dat zodra het maatschappelijke kwesties en de islamitische religie/cultuur betreft, heel veel moslims een hoog narcistische persoonlijkheidsstructuur etaleren. Laten we het cultureel narcisme noemen. Hoe verhoudt een significant deel van de (wester-)islamitische populatie zich tot de bovengenoemde narcistische eigenschappen, wanneer het hun religie en cultuur betreft? Na de breek het antwoord.Heeft de islamitische cultuur een overdreven gevoel van eigenwaarde, waarbij prestaties worden overdreven?
De islamitische cultuur is meer collectivistisch dan individualistisch. Zodoende is niet individuele zelfontplooiing maar eer het hoogst haalbare. Prof. Pinto teert er al heel zijn carriere op, dus zal het wel waar zijn.
Het valt dan ook op dat moslims niet vaak als individu heel vol van hun eigen persoon zijn. Daartegenover staat dat zij wel heel erg graag oreren over de superioriteit van de islamitische religie, cultuur en diens uitvindingen. Natuurlijk stond het islamitische collectief ooit aan het voorfront van de menselijke beschaving, toen deze het christelijke westen van de troon had gestoten. Maar, eigenaardig genoeg worden hierin twee zaken overdreven. Zo goud blonk de islamitische "Golden Age" namelijk helemaal niet. En zo compleet backward-retarded was het christelijke westen tijdens de Middeleeuwen nou ook weer niet, ook al blijven westerlingen zelf graag beweren van wel.
Een recent voorbeeld van islamitische grandeur is de nog altijd lopende Nederlandse tentoonstelling 1001 Inventions, over allerhande geniale islamitische uitvindingen zoals vliegkunst en ruimtevaart. Er klopt alleen geen hout van die hele expositie: "Zowel de hoeveelheid als de ernst van de fouten zit deskundigen dwars." We kunnen hier natuurlijk gewichtig verder typlullen, maar het is leuker de Algerijnse auteur Anwar Malek even aan het woord te laten over islamitische bravoure. Hier, hier en hier nog andere oprechte islamitische introspectie-helden wiens uitzonderlijkheid de regel bevestigt (Okay, de laatste wil wel de VS ten val brengen).
Idealiseren of demoniseren moslims respectievelijk hun bewonderaars en critici?
Het sterk sympathiseren met, of zelfs idealiseren van medestanders uit "het andere kamp", is een sterke menselijke gewoonte. Ook voorvechters van de moderniteit doen dit. Toch nog even snel een in het oog springend voorbeeld van islamitische verheerlijking van een medestander: George Galloway. Het zittende lid van het Britse parlement bekeerde zich 14 jaar geleden tot de islam, heeft tegenwoordig een wekelijkse talkshow op het Iraanse staatskanaal PressTV, is een polemist, en getuige zijn Facebook-pagina zijn moslims gek op hem.
Dit wordt pas onderdeel van een narcistische dynamiek wanneer er tegenover staat dat tegenstanders op buitenproportionele wijze veracht, gedemoniseerd of zelfs gehaat worden. Helaas is dit bij heel veel moslims het geval en behoeft zodoende weinig voorbeelden. Het begon in 1989 met Salman Rushdie. Deze affaire schokte heel de wereld aangezien gewoonweg niemand dit aan zag komen. Sindsdien is fundamentele islam-kritiek altijd afgeraden door huisartsen. Een aanrader in dezen is een essay van dr. Sam Harris.
Zijn moslims extreem krenkbaar?
Waar het hun religie en cultuur betreft is het antwoord helaas ondubbelzinnig: ja. Louter culturen die feitelijk inferieur zijn of zich inferieur voelen, zijn te krenken. Op islamitische krenking wordt veelal gereageerd met onmiskenbare narcistische woede. Dit is woede die volgt op de duiding van een feitelijke inferioriteit aan de zijde van een narcist, terwijl de narcist zich hier juist als superieur voordoet. Hoe groter de discrepantie tussen de feitelijke inferioriteit en het voorgehouden positieve zelfbeeld, hoe hoger de krenkbaarheid. Moslims zijn extreem gevoelig voor de ridiculisering van en kritiek op hun religie, cultuur en profeet. Wellicht niet in de laatste plaats omdat de islamitische religie deze attitude expliciet voorschrijft, zie Koran soera 6:93, 33:57, 33:61 en (Hadith) Bukhari 59:369, 3:106 en 4:241. Wellicht speelt ook mee dat profeet Mohammed voor moslims de meest perfecte mens ooit is, waar niemand ooit meer aan zal tippen. Als deze al geridiculiseerd kan worden, wat zegt dit dan over de gewone islamitische sterveling? Een film over profeet Mo zette vier continenten in de fik. Het zelfde gold voor de nasleep van de Deense cartoons. Meer voorbeelden hier en hier. Pat Condell denkt er het zijne van.
Externaliseert de islamitische cultuur de eigen tekortkomingen en excessen?
Ook hier luidt het antwoord volmondig "ja" en zou de server bezwijken onder het aantal voorbeelden. De links-islamitische UvA docent Ali Al-Jaberi schreef het treffend neer: "Moslims de schuld geven van islamofobie is niet anders dan vrouwen de schuld geven van seksisme". Onderzoeksinstituut PEW meldde dat 53% van de moslims het gebrek aan welvaart in islamitische landen wijt aan Westers beleid. Het zelfde onderzoek stelt tevens dat gemiddeld 64% van moslims in islamitische niet gelooft dat Al-Qaida achter 9-11 zat. Tevens is de opvatting dat IS een CIA/Mossad operatie is, zeer wijdverspreid. Zowel in Nederland als daarbuiten.
Het blijft altijd een vreemde gewaarwording. Een zeer significant deel van de Nederlandse moslims steunt IS. Tegelijkertijd lijken veel van hen ervan overtuigd dat IS een Jodencomplot is. Ja, wat is het nou? Of steunen de moslims massaal een zionistische CIA-op? De strekking lijkt in ieder geval altijd als volgt te zijn. Wanneer er iets slechts gebeurt in naam van de islam, dan krijgen de personen die de daad pleegden en de geo-politieke omstandigheden die dit uit zouden lokken de schuld, niet de islam. De achterliggende gedachte is hier dat de islam volmaakt en onfeilbaar is. Onvolmaakte daden kunnen dus per definitie niet voortkomen uit de islam. Een meer narcistische culturele premisse is er niet.
Heeft de islamitische cultuur het gevoel speciale rechten te hebben?
Moslims eisen het recht op terugkeer naar Spanje. Moslims eisen dat Duitsland de islam gelijkstelt aan het christendom. Moslims eisen dat LEGO een Star Wars kit uit de schappen verwijdert. Moslims eisen dat Roberto Cavalli het logo van een parfum verandert. Moslims eisen dat Katy Perry een ketting uit haar videoclip verwijdert. Moslims eisen Halal voedselbonnen in Amerika. Moslims in Zweden eisen grotere woningen voor polygame families. Britse moslims eisen dat Britten een bus verlaten om een kinderliedje. Server rookt. Vraag beantwoord. Aanvullingen zijn welkom.
Is de islamitische cultuur gepreoccupeerd door fantasieën over macht, genialiteit en superioriteit?
Waar het profeet Mohammed betreft: absoluut. Mohammed wordt gezien als de perfecte en onfeilbare, want door Allah beschermde man. Elke handeling die hij volgens overleveringen verrichtte is nastrevenswaardig. Ongeacht of moslims het leven van Mohammed nauwgezet emuleren, blijft hun ontzag voor Mohammed blijft onversneden intact. In dit verband is een citaat van Belgische India-kenner dr. Koenraad Elst, te mooi om achterwege te laten:
"De meeste djihaadstrijders stammen af van "gematigde" moslims, mensen zonder enig kwaad in de zin. Hun fout was niet boosaardigheid, wel onwetendheid (volgens Sokrates de grond van alle kwaad). Zij gaven ongeopend een doos vergif door, zij namen het voorbeeld van de Profeet niet ernstig maar gaven het ontzag voor die Profeet wel als ideaal mee aan hun kinderen. Tot de huidige generatie besloot om de doos te openen, de islam ernstig te nemen, en de djihaad te gaan voeren."
Waar het islamitische prestaties betreft, zou fantasie echter geen eerlijke benaming zijn. In vervlogen tijden stelden islamitische collectieven namelijk inderdaad iets voor (maar nie overdrijve nou he). Iets dat bij heel veel moslims speelt is een nostalgisch verlangen naar de tijd van islamitische superioriteit en hegemonie. Op zich is dit niet erg kwalijk en volkomen mens-eigen. Het wordt natuurlijk wel problematisch wanneer dit verlangen binnen westerse grenzen naar actie wordt vertaald.
Is de islamitische cultuur afgunstig, gecombineerd met de geprojecteerde opvatting dat anderen hen juist afgunstig zijn
Is de islamitische cultuur afgunstig? Gunt het andere culturen minder dan zichzelf? Het antwoord lijkt mondiaal genomen wederom van wel. Begin vorige eeuw bestond het Midden-Oosten voor 20% uit christenen, heden is dit 5%. De grootste uittochten van christenen uit het Midden-Oosten vonden het afgelopen decennium plaats. Christenen zijn de meest vervolgde minderheid op aarde (filmpje). Daartegenover staat dat de islamitische populatie in Europa de afgelopen decennia exponentieel is gestegen. Er is geen westers land waar de integratie van moslims soepeltjes verloopt - subcategorieën als de Ahmadiyya's uitgezonderd. Er zijn islamitische enclaves die gelden als no-go-zone voor de inheemse bevolking. Het aantal niet-Europese landen waar islamitische minderheden een burgeroorlog ontketenen neemt gestaag toe. De islam is een religie, natuurlijk. Maar het is tevens een ideologie. Het onderscheid tussen islam en politieke islam is zodoende niet legitiem. Elke handeling van profeet Mohammed is volgens de islam nastrevenswaardig. Mohammed was een succesvolle krijgsheer. 1+1 = een ideologie.
Maar, projecteert de islamitische cultuur de eigen attitudes en gevoelens ook op culturele omstanders? Op dit gebied verdient prof. dr. Hans Jansen alle kudo's, aangezien hij deze dynamiek in twee columns uitwerkte:
"Moslims beschuldigen, namens de islam, het christendom en het jodendom ervan oorlog tegen de islam te voeren, en dat al eeuwen lang. De joden zijn de ergste vijanden van de gelovigen, steeds opnieuw kruistochten ter vernietiging van de islam denkt er iemand dat als dat inderdaad het geval was, Mekka en Medina nog steeds zouden bestaan? Het tegenovergestelde van wat moslims in hysterische moskeepreken wordt wijsgemaakt is het geval. Amerika & bondgenoten zijn uitzonderlijk welwillend jegens het geweld waartoe de islam oproept, en reageren steeds beperkt en terughoudend. De islam daarentegen is uit op sociale en politieke totale vernietiging dan wel onderwerping van andersdenkenden. De islam beveelt de moslims ons aan te vallen, maar op zulke aanvallen reageren onze overheden steeds beperkt en proportioneel. Die aanvallen worden bovendien gebagatelliseerd als waren het incidentele toevalligheden. Projectie is er verantwoordelijk voor dat de islam aan een angsthazencomplex lijdt. Moslims kennen de ambities van de islam. Moslims denken dat wij ten opzichte van de islam dezelfde ambities koesteren. Dat is niet zo. Er is nog een verschil: wij zouden militair-technisch goed in staat zijn zulke ambities te verwezenlijken maar dat willen we niet. Moslims daarentegen zijn niet in staat hun ambities ten opzichte van het Westen te verwezenlijken behalve als onze eigen elite hen blijft helpen, zoals nu het geval is. Migranten weten bovendien precies wat er met ons zou gebeuren als wij ons in hun landen zouden gedragen zoals zij hier. Dat inzicht vult de projecties leuk aan. Moslims beseffen niet dat wij hen niet willen vernietigen. Ze projecteren hun eigen vijandigheid op ons, en worden dus bang. In die kramp van angsthazerij beschuldigen ze ons van islamofobie en verdenken ons van moordzucht."
Wordt de islamitische cultuur gekenmerkt door het verdraaien van feiten teneinde de eigen "projecten" te rechtvaardigen?
Ja.
Praten moslims critici een schuldgevoel aan wanneer de islam bekritiseerd wordt?
Islamkritiek=racisme=gaskamers=ovens. Foei, blanke kast-nazi.
Cultiveert de islamitische cultuur een gebrek aan empathie?
Belgische moslims organiseerden onlangs een kerstdiner voor 600 daklozen en verdienen hiertoe niets dan kudo's. Het is hier dan ook niet de stelling dat het moslims in de a-politieke en individuele omgang aan empathie ontbreekt. Dat weten wij niet. Toch zijn er ook een aantal praktijken die wijzen op een gebrekkig empathie in de islamitische cultuur. Bio-industrie is nergens een pretje, maar in sommige islamitische gevallen heeft het een ronduit sadistisch karakter. Zie bijvoorbeeld op eigen risico de slachting van koeien in Gaza. Ook staat er op het internet een morbide hoeveelheid aan filmpjes waar moslims schijnbaar voor de lol ezeltjes in brand zetten en met knuppels slaan. Ondergetekende kan hier geen grote hoeveelheid van hyperlinken zonder natte ogen en een brok in de keel te krijgen. Google is uw vriend.
Ongeveer 80% van alle slachtoffers van islamitisch terrorisme zijn moslims. Islamitische demonstraties tegen islamitisch terrorisme bestaan, maar deze zijn schaars, brengen weinig mensen op de been en lijken vaak ook bezieling te missen. Er lijkt geen breed cultureel gedragen en doorleefde islamitische empathie voor de slachtoffers van islamitisch terrorisme.
Gepassioneerde "empathie" en grote getale lijken vooral aanwezig wanneer er "pro-Palestina" demonstraties zijn. Echter, dit zijn primair door haat ingegeven anti-Israëlische demonstraties, geen pro-Palestijnse demonstraties. Rond februari 2014 waren namelijk er al 2072 Palestijnen omgekomen in de Syrische burgeroorlog en zijn minstens 128 Palestijnen aan honger overleden in het Syrische vluchtelingenkamp Yarmouk (PDF). Hamas executeert zelf aan de lopende band Palestijnen en roept keer op keer het noodlot over de Gazanen af.
Dit alles leidde niet tot demonstraties, hetgeen illustreert dat er geen daadwerkelijke opzichzelfstaande islamitische empathie met Palestijnen bestaat. Manifestaties die door moeten gaan voor empathie met de Palestijnen zijn verdekte haat jegens Israel, wiens gehele bestaan an sich een krenking voor de islamitische wereld vormt. Het betreft immers een volgens Allah inferieur volk van slechts zes miljoen Joden, dat het islamitische collectief op elk denkbaar gebied de baas.
Het gebrek aan werkelijke islamitische empathie met Palestijnen verraadt zich ook in de UNRWA cijfers. Het westen + Japan betalen 71% van de $907,907,371 die jaarlijks naar de Palestijnen gaan. De eerste islamitische donor is het steenrijke Saoedi-Arabië op #15, met een magere $12,030,540.
Conclusie
Het narcistische karakter van de mainstream islamitische cultuur, maakt moslims bovengemiddeld vatbaar voor psychopathie, dat sterk vervlochten is met narcisme. Deze psychopathie manifesteert zich bijvoorbeeld in steun voor IS en leuzen als "Intifada, Intifada, Palestina vrij", dat zoveel betekent als "terreurgolf, terreurgolf, verdrijf alle joden uit Israel". De enige manier waarop moslims hun culturele narcisme kunnen ontstijgen is door er voor te zorgen dat het islamitische collectief, wederom, daadwerkelijk iets voor gaat stellen. De discrepantie tussen hun culturele zelfbeeld en de feitelijke staat van hun cultuur, moet gedicht worden. Dit is paradoxaal, aangezien hun culturele narcisme oprechte introspectie verhindert, en daarmee daadwerkelijke vooruitgang in de weg staat.
Het valt dan ook op dat moslims niet vaak als individu heel vol van hun eigen persoon zijn. Daartegenover staat dat zij wel heel erg graag oreren over de superioriteit van de islamitische religie, cultuur en diens uitvindingen. Natuurlijk stond het islamitische collectief ooit aan het voorfront van de menselijke beschaving, toen deze het christelijke westen van de troon had gestoten. Maar, eigenaardig genoeg worden hierin twee zaken overdreven. Zo goud blonk de islamitische "Golden Age" namelijk helemaal niet. En zo compleet backward-retarded was het christelijke westen tijdens de Middeleeuwen nou ook weer niet, ook al blijven westerlingen zelf graag beweren van wel.
Een recent voorbeeld van islamitische grandeur is de nog altijd lopende Nederlandse tentoonstelling 1001 Inventions, over allerhande geniale islamitische uitvindingen zoals vliegkunst en ruimtevaart. Er klopt alleen geen hout van die hele expositie: "Zowel de hoeveelheid als de ernst van de fouten zit deskundigen dwars." We kunnen hier natuurlijk gewichtig verder typlullen, maar het is leuker de Algerijnse auteur Anwar Malek even aan het woord te laten over islamitische bravoure. Hier, hier en hier nog andere oprechte islamitische introspectie-helden wiens uitzonderlijkheid de regel bevestigt (Okay, de laatste wil wel de VS ten val brengen).
Idealiseren of demoniseren moslims respectievelijk hun bewonderaars en critici?
Het sterk sympathiseren met, of zelfs idealiseren van medestanders uit "het andere kamp", is een sterke menselijke gewoonte. Ook voorvechters van de moderniteit doen dit. Toch nog even snel een in het oog springend voorbeeld van islamitische verheerlijking van een medestander: George Galloway. Het zittende lid van het Britse parlement bekeerde zich 14 jaar geleden tot de islam, heeft tegenwoordig een wekelijkse talkshow op het Iraanse staatskanaal PressTV, is een polemist, en getuige zijn Facebook-pagina zijn moslims gek op hem.
Dit wordt pas onderdeel van een narcistische dynamiek wanneer er tegenover staat dat tegenstanders op buitenproportionele wijze veracht, gedemoniseerd of zelfs gehaat worden. Helaas is dit bij heel veel moslims het geval en behoeft zodoende weinig voorbeelden. Het begon in 1989 met Salman Rushdie. Deze affaire schokte heel de wereld aangezien gewoonweg niemand dit aan zag komen. Sindsdien is fundamentele islam-kritiek altijd afgeraden door huisartsen. Een aanrader in dezen is een essay van dr. Sam Harris.
Zijn moslims extreem krenkbaar?
Waar het hun religie en cultuur betreft is het antwoord helaas ondubbelzinnig: ja. Louter culturen die feitelijk inferieur zijn of zich inferieur voelen, zijn te krenken. Op islamitische krenking wordt veelal gereageerd met onmiskenbare narcistische woede. Dit is woede die volgt op de duiding van een feitelijke inferioriteit aan de zijde van een narcist, terwijl de narcist zich hier juist als superieur voordoet. Hoe groter de discrepantie tussen de feitelijke inferioriteit en het voorgehouden positieve zelfbeeld, hoe hoger de krenkbaarheid. Moslims zijn extreem gevoelig voor de ridiculisering van en kritiek op hun religie, cultuur en profeet. Wellicht niet in de laatste plaats omdat de islamitische religie deze attitude expliciet voorschrijft, zie Koran soera 6:93, 33:57, 33:61 en (Hadith) Bukhari 59:369, 3:106 en 4:241. Wellicht speelt ook mee dat profeet Mohammed voor moslims de meest perfecte mens ooit is, waar niemand ooit meer aan zal tippen. Als deze al geridiculiseerd kan worden, wat zegt dit dan over de gewone islamitische sterveling? Een film over profeet Mo zette vier continenten in de fik. Het zelfde gold voor de nasleep van de Deense cartoons. Meer voorbeelden hier en hier. Pat Condell denkt er het zijne van.
Externaliseert de islamitische cultuur de eigen tekortkomingen en excessen?
Ook hier luidt het antwoord volmondig "ja" en zou de server bezwijken onder het aantal voorbeelden. De links-islamitische UvA docent Ali Al-Jaberi schreef het treffend neer: "Moslims de schuld geven van islamofobie is niet anders dan vrouwen de schuld geven van seksisme". Onderzoeksinstituut PEW meldde dat 53% van de moslims het gebrek aan welvaart in islamitische landen wijt aan Westers beleid. Het zelfde onderzoek stelt tevens dat gemiddeld 64% van moslims in islamitische niet gelooft dat Al-Qaida achter 9-11 zat. Tevens is de opvatting dat IS een CIA/Mossad operatie is, zeer wijdverspreid. Zowel in Nederland als daarbuiten.
Het blijft altijd een vreemde gewaarwording. Een zeer significant deel van de Nederlandse moslims steunt IS. Tegelijkertijd lijken veel van hen ervan overtuigd dat IS een Jodencomplot is. Ja, wat is het nou? Of steunen de moslims massaal een zionistische CIA-op? De strekking lijkt in ieder geval altijd als volgt te zijn. Wanneer er iets slechts gebeurt in naam van de islam, dan krijgen de personen die de daad pleegden en de geo-politieke omstandigheden die dit uit zouden lokken de schuld, niet de islam. De achterliggende gedachte is hier dat de islam volmaakt en onfeilbaar is. Onvolmaakte daden kunnen dus per definitie niet voortkomen uit de islam. Een meer narcistische culturele premisse is er niet.
Heeft de islamitische cultuur het gevoel speciale rechten te hebben?
Moslims eisen het recht op terugkeer naar Spanje. Moslims eisen dat Duitsland de islam gelijkstelt aan het christendom. Moslims eisen dat LEGO een Star Wars kit uit de schappen verwijdert. Moslims eisen dat Roberto Cavalli het logo van een parfum verandert. Moslims eisen dat Katy Perry een ketting uit haar videoclip verwijdert. Moslims eisen Halal voedselbonnen in Amerika. Moslims in Zweden eisen grotere woningen voor polygame families. Britse moslims eisen dat Britten een bus verlaten om een kinderliedje. Server rookt. Vraag beantwoord. Aanvullingen zijn welkom.
Is de islamitische cultuur gepreoccupeerd door fantasieën over macht, genialiteit en superioriteit?
Waar het profeet Mohammed betreft: absoluut. Mohammed wordt gezien als de perfecte en onfeilbare, want door Allah beschermde man. Elke handeling die hij volgens overleveringen verrichtte is nastrevenswaardig. Ongeacht of moslims het leven van Mohammed nauwgezet emuleren, blijft hun ontzag voor Mohammed blijft onversneden intact. In dit verband is een citaat van Belgische India-kenner dr. Koenraad Elst, te mooi om achterwege te laten:
"De meeste djihaadstrijders stammen af van "gematigde" moslims, mensen zonder enig kwaad in de zin. Hun fout was niet boosaardigheid, wel onwetendheid (volgens Sokrates de grond van alle kwaad). Zij gaven ongeopend een doos vergif door, zij namen het voorbeeld van de Profeet niet ernstig maar gaven het ontzag voor die Profeet wel als ideaal mee aan hun kinderen. Tot de huidige generatie besloot om de doos te openen, de islam ernstig te nemen, en de djihaad te gaan voeren."
Waar het islamitische prestaties betreft, zou fantasie echter geen eerlijke benaming zijn. In vervlogen tijden stelden islamitische collectieven namelijk inderdaad iets voor (maar nie overdrijve nou he). Iets dat bij heel veel moslims speelt is een nostalgisch verlangen naar de tijd van islamitische superioriteit en hegemonie. Op zich is dit niet erg kwalijk en volkomen mens-eigen. Het wordt natuurlijk wel problematisch wanneer dit verlangen binnen westerse grenzen naar actie wordt vertaald.
Is de islamitische cultuur afgunstig, gecombineerd met de geprojecteerde opvatting dat anderen hen juist afgunstig zijn
Is de islamitische cultuur afgunstig? Gunt het andere culturen minder dan zichzelf? Het antwoord lijkt mondiaal genomen wederom van wel. Begin vorige eeuw bestond het Midden-Oosten voor 20% uit christenen, heden is dit 5%. De grootste uittochten van christenen uit het Midden-Oosten vonden het afgelopen decennium plaats. Christenen zijn de meest vervolgde minderheid op aarde (filmpje). Daartegenover staat dat de islamitische populatie in Europa de afgelopen decennia exponentieel is gestegen. Er is geen westers land waar de integratie van moslims soepeltjes verloopt - subcategorieën als de Ahmadiyya's uitgezonderd. Er zijn islamitische enclaves die gelden als no-go-zone voor de inheemse bevolking. Het aantal niet-Europese landen waar islamitische minderheden een burgeroorlog ontketenen neemt gestaag toe. De islam is een religie, natuurlijk. Maar het is tevens een ideologie. Het onderscheid tussen islam en politieke islam is zodoende niet legitiem. Elke handeling van profeet Mohammed is volgens de islam nastrevenswaardig. Mohammed was een succesvolle krijgsheer. 1+1 = een ideologie.
Maar, projecteert de islamitische cultuur de eigen attitudes en gevoelens ook op culturele omstanders? Op dit gebied verdient prof. dr. Hans Jansen alle kudo's, aangezien hij deze dynamiek in twee columns uitwerkte:
"Moslims beschuldigen, namens de islam, het christendom en het jodendom ervan oorlog tegen de islam te voeren, en dat al eeuwen lang. De joden zijn de ergste vijanden van de gelovigen, steeds opnieuw kruistochten ter vernietiging van de islam denkt er iemand dat als dat inderdaad het geval was, Mekka en Medina nog steeds zouden bestaan? Het tegenovergestelde van wat moslims in hysterische moskeepreken wordt wijsgemaakt is het geval. Amerika & bondgenoten zijn uitzonderlijk welwillend jegens het geweld waartoe de islam oproept, en reageren steeds beperkt en terughoudend. De islam daarentegen is uit op sociale en politieke totale vernietiging dan wel onderwerping van andersdenkenden. De islam beveelt de moslims ons aan te vallen, maar op zulke aanvallen reageren onze overheden steeds beperkt en proportioneel. Die aanvallen worden bovendien gebagatelliseerd als waren het incidentele toevalligheden. Projectie is er verantwoordelijk voor dat de islam aan een angsthazencomplex lijdt. Moslims kennen de ambities van de islam. Moslims denken dat wij ten opzichte van de islam dezelfde ambities koesteren. Dat is niet zo. Er is nog een verschil: wij zouden militair-technisch goed in staat zijn zulke ambities te verwezenlijken maar dat willen we niet. Moslims daarentegen zijn niet in staat hun ambities ten opzichte van het Westen te verwezenlijken behalve als onze eigen elite hen blijft helpen, zoals nu het geval is. Migranten weten bovendien precies wat er met ons zou gebeuren als wij ons in hun landen zouden gedragen zoals zij hier. Dat inzicht vult de projecties leuk aan. Moslims beseffen niet dat wij hen niet willen vernietigen. Ze projecteren hun eigen vijandigheid op ons, en worden dus bang. In die kramp van angsthazerij beschuldigen ze ons van islamofobie en verdenken ons van moordzucht."
Wordt de islamitische cultuur gekenmerkt door het verdraaien van feiten teneinde de eigen "projecten" te rechtvaardigen?
Ja.
Praten moslims critici een schuldgevoel aan wanneer de islam bekritiseerd wordt?
Islamkritiek=racisme=gaskamers=ovens. Foei, blanke kast-nazi.
Cultiveert de islamitische cultuur een gebrek aan empathie?
Belgische moslims organiseerden onlangs een kerstdiner voor 600 daklozen en verdienen hiertoe niets dan kudo's. Het is hier dan ook niet de stelling dat het moslims in de a-politieke en individuele omgang aan empathie ontbreekt. Dat weten wij niet. Toch zijn er ook een aantal praktijken die wijzen op een gebrekkig empathie in de islamitische cultuur. Bio-industrie is nergens een pretje, maar in sommige islamitische gevallen heeft het een ronduit sadistisch karakter. Zie bijvoorbeeld op eigen risico de slachting van koeien in Gaza. Ook staat er op het internet een morbide hoeveelheid aan filmpjes waar moslims schijnbaar voor de lol ezeltjes in brand zetten en met knuppels slaan. Ondergetekende kan hier geen grote hoeveelheid van hyperlinken zonder natte ogen en een brok in de keel te krijgen. Google is uw vriend.
Ongeveer 80% van alle slachtoffers van islamitisch terrorisme zijn moslims. Islamitische demonstraties tegen islamitisch terrorisme bestaan, maar deze zijn schaars, brengen weinig mensen op de been en lijken vaak ook bezieling te missen. Er lijkt geen breed cultureel gedragen en doorleefde islamitische empathie voor de slachtoffers van islamitisch terrorisme.
Gepassioneerde "empathie" en grote getale lijken vooral aanwezig wanneer er "pro-Palestina" demonstraties zijn. Echter, dit zijn primair door haat ingegeven anti-Israëlische demonstraties, geen pro-Palestijnse demonstraties. Rond februari 2014 waren namelijk er al 2072 Palestijnen omgekomen in de Syrische burgeroorlog en zijn minstens 128 Palestijnen aan honger overleden in het Syrische vluchtelingenkamp Yarmouk (PDF). Hamas executeert zelf aan de lopende band Palestijnen en roept keer op keer het noodlot over de Gazanen af.
Dit alles leidde niet tot demonstraties, hetgeen illustreert dat er geen daadwerkelijke opzichzelfstaande islamitische empathie met Palestijnen bestaat. Manifestaties die door moeten gaan voor empathie met de Palestijnen zijn verdekte haat jegens Israel, wiens gehele bestaan an sich een krenking voor de islamitische wereld vormt. Het betreft immers een volgens Allah inferieur volk van slechts zes miljoen Joden, dat het islamitische collectief op elk denkbaar gebied de baas.
Het gebrek aan werkelijke islamitische empathie met Palestijnen verraadt zich ook in de UNRWA cijfers. Het westen + Japan betalen 71% van de $907,907,371 die jaarlijks naar de Palestijnen gaan. De eerste islamitische donor is het steenrijke Saoedi-Arabië op #15, met een magere $12,030,540.
Conclusie
Het narcistische karakter van de mainstream islamitische cultuur, maakt moslims bovengemiddeld vatbaar voor psychopathie, dat sterk vervlochten is met narcisme. Deze psychopathie manifesteert zich bijvoorbeeld in steun voor IS en leuzen als "Intifada, Intifada, Palestina vrij", dat zoveel betekent als "terreurgolf, terreurgolf, verdrijf alle joden uit Israel". De enige manier waarop moslims hun culturele narcisme kunnen ontstijgen is door er voor te zorgen dat het islamitische collectief, wederom, daadwerkelijk iets voor gaat stellen. De discrepantie tussen hun culturele zelfbeeld en de feitelijke staat van hun cultuur, moet gedicht worden. Dit is paradoxaal, aangezien hun culturele narcisme oprechte introspectie verhindert, en daarmee daadwerkelijke vooruitgang in de weg staat.