Geenstijl

Het lijstje aanslagen in het Westen door "lone wolves die niets met de islam te maken hebben", wordt steeds langer. London. Parijs. Brussel. Ottawa. Vorige week Sydney. Dit weekend Frankrijk. Deze laatste verkwikkelijke bijdragen van de islam aan het Internationale Theater van de Mens, was voor "Jan Soldaat" (pseudoniem) een reden om zijn trekkervingers op het toetsenbord te leggen en de volgende brandbrief over bezuinigingen bij Defensie aan GeenStijl te richten. Want situaties zoals de postende moskeemannetjes bij de NAVO-basis in Brunssum baren hem zorgen. In Frankrijk stuurt de overheid 300 militairen (in uniform) de straat op na de serie aanslagen van dit weekend. En Nederland? "Beste Redactie. Sinds enkele maanden mogen, zoals eenieder ondertussen welbekend, militairen niet meer in uniform over straat. Dit alles in verband met toegenomen dreiging tegen militairen in Nederland. Op zich is dat geen verkeerde keuze, gezien het recente aantal incidenten (lees: aanslagen), specifiek tegen militairen gericht in Nederland, waarbij het een klein wonder mag heten dat er nog geen gewonden of doden zijn gevallen. Men doet er alles aan deze “incidenten” zoveel mogelijk uit de media te houden en ik wil in het midden laten of dat een verstandige keuze is of niet. Het punt dat ik wil maken, met de gebeurtenissen in Sydney van vorige week nog vers in ieders geheugen, is dat het wachten is totdat er in Nederland de eerste kop van een militair (letterlijk) over de straat rolt of, erger nog, de eerste aanval op een militair terrein plaatsvindt, die zou uitmonden in een groot bloedbad. Een uniformverbod kan namelijk geen maatregel op zichzelf zijn. De huidige “maatregelen” zijn dan ook niets meer dan symboolpolitiek van een regering die te bang is om de krijgsmacht zichzelf te laten verdedigen.

Protocollen beschermen niet Maar het houdt niet op bij halve maatregelen zoals een uniformverbod. Zo staan bij de meeste militaire objecten nog altijd ongewapende burgers aan de poort, waarvan ik me bij minimaal de helft afvraag of ze na 100 meter sprint niet dood neervallen, en de andere helft vrijwel alle protocollen voor toegangscontrole aan z’n laars lapt. Dit alles ten gevolge van jarenlange bezuinigingen waardoor het te duur zou zijn om een gewapende militair (met mandaat om te schieten in geval van dreiging!) aan de poort te zetten. Daarnaast zijn er vrijwel geen protocollen bekend over hoe te handelen bij een aanval en zijn er amper genoeg wapens beschikbaar om iedere militair te voorzien, laat staan munitie. Een adequate aanpak tegen lui die dreigen om militairen iets aan te doen ontbreekt ook: minimaal eens per maand word er weer een mailtje richting elke militair gestuurd over een recent “incident”, maar nooit wordt er iemand voor opgepakt, om nog maar te zwijgen over een berechting. Nederlands dreigingslandschap Op deze manier stevenen we met sneltreinvaart (niet een van de NS, die gaan niet bijster snel) af op een nieuwe situatie zoals we die al vaker hebben meegemaakt in de geschiedenis en waar blijkbaar niemand iets van geleerd heeft. Van de dagen voor de Tweede Wereldoorlog, waarin het leger kapot bezuinigd was en amper inzetbaar materieel had, tot aan Srebrenica, waarbij Nederlandse militairen veel te licht bewapend waren en een krachtig mandaat ontbrak. Beide situaties beginnen zich steeds sterker af te tekenen in het huidige Nederlandse dreigingslandschap. Hoe door de overheid met de krijgsmacht wordt omgegaan, is ronduit schandalig. Jarenlang is het leger kapot bezuinigd en met schoffeert het personeel met de onwil om een fatsoenlijke CAO af te sluiten. En nu wordt ons gevraagd onszelf te verstoppen. Er waren dagen dat ik er trots op was dit uniform te mogen dragen, nu ben ik bijna blij als ik het aan het eind van mijn dienst uit mag trekken. Als een militair zich moet verstoppen voor geweld, dan is het tijd dat het Nederlandse volk zich zorgen begint te maken. Was getekend, een bezorgde, Jan Soldaat" (Naschrift: identiteit bekend bij redactie GS)