BiZa-minister Ronald Plasterk zat bij Pauw afgelopen vrijdag en sprak over het initiatief van zijn ministerie om nieuw politiek talent te gaan opsporen. Wat is het probleem, wilde Jeroen weten.
Het aanzien van politici is beroerd, er wordt neergekeken op het werk van politicus, op wat en hoe ze het doen, was het antwoord. Mij dunkt dat het probleem niet zit in wat politici wel of niet op deze of gene wijze doen, het gaat om wie worden gerekruteerd voor dat werk. Hoe gaat het in de Lage Landen? Wie komt bijvoorbeeld op de lijst voor het parlement? Niet degenen die rechtstreeks door het volk zijn gekozen. Niet degenen die een bedrijf hebben gerund. Geen superbegaafde communicatoren of sprekers. Geen begaafde analytici. Integendeel. Uitzonderingen daargelaten moeten het zeer middelmatige maar vooral brave borsten zijn. En zo gebeurt het dat jongens en meisjes uit de
grote massa middelmatig middenkader van gemeenten, provincies, ministeries en welzijnsinstellingen of direct uit de schoolbanken geplukt worden en op de lijst worden gezet. Je zou ze niet eens als junior medewerker in je bedrijf willen hebben. En het merkwaardige is dat zij tot gisteren ambtenaar, welzijnswerker, student of scholier zijn geweest en een dag daarna zijn ze opeens politicus. Bij geen enkel vak is dit denkbaar. Hoeveel vakmanschap, visie, moed en dientengevolge respect en gezag voor een arts, een leraar, een bakker, een schilder valt vandaag te verwachten terwijl hij/zij gisteren nog een andere vak heeft uitgeoefend? In dit licht bezien is elke minachting van het volk voor de politiek en de politici hier en nu alleszins begrijpelijk. Hoogste tijd voor een revolutionair politiek stelsel. Meer hierover in een volgende column.
