Geenstijl

Gristenen. We schrijven het alhier met een denigrerende G, we noemen de meest toegewijden onder hen 'pepermuntsabbelaars' en van alle stomme NPO-merken vinden we de EO het allerstomst. Kortom. Wij van de GeenStijl mogen graag de gristenen uitlachen, pesten en soms een beetje banaal bejegenen. Dat hebben we zo afgesproken in dit land, dat zulks gewoon moet kunnen. En de gristenen ondergaan het lijdzaam, wetende dat de hoogtijdagen van hun maatschappelijke macht voorbij zijn, en zich beseffende dat onze vrijheid om hen te stangen gelijkgesteld is aan hun vrijheid om te geloven en te belijden wat ze willen. Iedereen blij in zijn eigen parochie. Maar er zijn plekken op dees aard waar gristenen tegenover veel grotere gevaren staan dan een plagerig weplok. In het Midden-Oosten trekken horde plunderende, verkrachtende en moordende kalifaatmoslims langs hun huizen en haarden, en zijn gristenen hun leven niet zeker. In Enschede was gisteren een demonstratie van duizenden mensen (in toom gehouden door slechts zes politieagenten) die nauwelijks aandacht kreeg, omdat er in 020 een Gazademo door de stad trok waarbij pers en politiemacht op oorlogssterkte aanwezig waren. In 020 overheerste boosheid. Op het Westen, op Israël, op Starbucks en de Balie. In Enschede was er vooral vrees, voor het verlies van vrijheid en beschaving. TweedeKamerTwent Pieter Omtzigt speelde een thuiswedstrijd en haalde fel uit naar slap politiek Den Haag en de zwijgende EU, maar ook naar het antisemitisme van de ISIS-haatbaarden en het zwijgen van Van Aartsen. Omdat ons roze recht om gristenen te pesten óók staat of valt met vrijheid en een rechtsstaat (en omdat we meer uitgesproken politici willen), na de breek zijn integrale betoog.

Spreektekst Pieter Omtzigt demo Enschede (n.b. linkjes zijn toegevoegd door GS) Een oudere Christelijke vrouw gaf na haar vlucht uit Mosul aan wat zij meegemaakt had: "Is het mogelijk om als mensen zonder eigen identiteit te leven? Ik denk van niet. Het is een elementair mensenrecht. Wat ik in Mosul heb meegemaakt, wens ik niemand op de hele aarde toe. Ze bedreigden ons met de dood. Ze dwongen ons de jizya te betalen, terwijl ze wisten dat we daartoe niet in staat zijn. We leven al jaren in armoede. Ze namen ons recht weg om ons vrij te bewegen. In onze nood keken wij Christenen overal naar hulp, maar we werden niet geholpen. Ze namen zelfs ons voedselrantsoen weg. En altijd vanwege dezelfde reden: 'Jullie zijn Christenen. jullie hebben hier dus geen rechten'." Velen van u kennen de verhalen van uw familie, uw vrienden en kennissen in Irak en in Syrië. Zij vertellen deze verhalen door, maar de wereld luistert niet. Hoofden op spiezen De wereld luistert niet, nu de Christelijke gemeenschap na bijna 2000 jaar met geweld uit de miljoenenstad Mosul verjaagd wordt. En met hen andere religieuze minderheden, andersdenkenden. Het nieuwe Islamitische Kalifaat, door ISIS gesticht, is meedogenloos. Vrouwen worden gestenigd voor overspel, krijgsgevangenen worden met honderden tegelijk geëxecuteerd, christenen en andere minderheden worden zo snel mogelijk verdreven. En mensen worden gekruisigd en onthoofd. Hoofden verschijnen op spiezen en hangend aan electriciteitsdraden. Dit alles gebeurt in het honderdste jaar na de Armeense genocide, de Seyfo, en de wereld kijkt toe. Sinterklaas en Zwarte Piet En de Nederlandse politiek? De regeringspartijen wezen onze motie, onze oproep om de VN onderzoek te laten doen naar Christenvervolging en het te veroordelen, af. Het zou een eerste stap op weg naar vervolging van daders geweest zijn. Het onderzoek komt er niet. Er is wel een onderzoek naar Sinterklaas en Zwarte Piet. De Verenigde Naties hebben ISIS op de lijst van terroristische organisaties gezet. Dat betekent dat alle landen een verplichting hebben tot een wapenboycot en een handelsboycot. Maar toch vechten ze met de beste wapens, met veel geld en met hulp van mensen met een Nederlandse paspoort. En na deze misdaden, volgt geen schreeuw, geen protest. Niet van de slachtoffers, maar ook niet van de Arabische wereld, de Westerse wereld of politici. Innocence of Muslims Twee jaar geleden was er de film 'Innocence of Muslims' uit de VS. Beledigend voor Moslims. Na protesten volgde er een gezamenlijk statement van de EU, de Arabische Liga en de Organisatie van Islamitische Landen. Het ging dus om een film. Nu beheerst een terreurgroep miljoenensteden en slacht zij mensen af. En waar zijn Ashton en Barroso van de EU? Maken zij een vuist? Vragen zij de Arabische Leiders om dit gezamenlijk te veroordelen? Nee, ze zijn stil en beantwoorden zelfs vragen uit het Europees Parlement niet. Deze dreiging is dichterbij dan we denken. Vanuit Nederland zijn tientallen mensen vertrokken om voor ISIS te gaan vechten en voor ISIS te sterven. Dit is geen grootspraak, het gebeurt. Als deze groep dan in Den Haag demonstreert en 'Dood aan Joden' roept, is dat een bedreiging voor onze eigen vrijheid hier in Nederland. dat heeft de dodelijk aanslag in Brussel van een teruggekeerde Syrië terrorist wel laten zien. Nederland moet optreden Onze rechtsstaat en onze vrijheid verdedigen we hier, omdat zij belangrijk is. Dat betekent dat de Nederlandse overheid moet optreden. Optreden tegen mensen die trouw zweren aan ISIS en dus lid zijn van een terroristische organisatie. Dat is namelijk strafbaar in Nederland. Optreden tegen aanzetten tot haat en doodswensen. Dat is namelijk strafbaar in Nederland. Optreden tegen steun aan terroristische organisaties, zoals gebeurt door het zwaaien van vlaggen. Dat is namelijk strafbaar in Nederland. Dan hebben we geen burgemeester Van Aartsen nodig, die laat zeggen dat er geen grenzen overschreden zijn. Er zijn wél grenzen overschreden. Er zijn grenzen overschreden en strafbare feiten begaan. Deze burgemeester zei na de 'Minder Marokkanen'-uitspraak dat Wilders zijn moreel kompas was kwijtgeraakt. Doordat hij zelf niets zei, liet hij, de burgemeester van de stad van Vrede en Recht, zien dat hij zijn eigen morele kompas kwijtgeraakt was. Dat geldt helaas voor een groter deel van deel van Nederland en de Westerse wereld. We moeten onrecht en extremisme herkennen en benoemen wanneer het plaatsvindt. En weerbaar zijn als samenleving. De zwijgende meerderheid moet ophouden met zwijgen. We moeten: - Laten zien wat er gebeurt, met familieleden en kennissen van u. Met onze eigen beschaving. - Leiders moeten aansporen lef te tonen en stelling te nemen. Ja, hoe moeilijk het ook klinkt, ook die landen in het Midden Oosten, die klagen over een gebrek aan godsdienstvrijheid in het Westen - Barroso en Ashton rechtstreeks aansporen. Met brieven, demonstraties en petities. Waar zijn zij vandaag als EU? - Godsdienstvrijheid en mensenrechten kern maken van ons buitenlands beleid. Niet alleen in woord, maar in ook in daad. Dat betekent inzetten op internationaal onderzoek, internationale veroordeling en berechting van de daders. - Ons in Nederland niet tegen elkaar laten opzetten, maar eensgezind blijven. En heel concreet: de slachtoffers bijstaan. Met concrete hulp. Velen van u doen dat in privé of in lokale groepen als Syria's Request. Families die gevlucht en getraumatiseerd zijn. Wiens identiteit is afgenomen. We zullen hen ook hun leven en waardigheid moeten teruggeven, daar en hier. Daarvoor blijven en gaan wij ons inzetten. Dat zal een lange adem vergen. Maar die hebben we. Al 2000 jaar lang. Pieter Omtzigt 2 augustus 2014