Gisterenmiddag was het dan zover, de heugelijke openingsfissa voor de gloednieuwe
gebedsruimte aan de Vrije Universiteit was eindelijk daar. Het aanwezige publiek was een mengelmoesje van docenten in pak, VU-meisjes, hipstermocros en dames in fleurige jurkjes. Ook de vicerector van de VU gaf acte de présence. Het kon tijdens deze openingsbijeenkomst nauwelijks genoeg benadrukt worden dat diversiteit en aandacht voor levensbeschouwing wezenskenmerken van de VU zijn. Dat iedereen elkaar dient te respecteren ondanks de verschillen, en dat met elkaar in gesprek gaan een vereiste is voor een gezonde universitaire gemeenschap. Dat zon gebeds- en stilteruimte daarom niet alleen heel erg goed bij de VU past, maar óók bij de moderne samenleving. De professor
praktische theologie legde speciaal voor de PVV nog even uit waarom het zo belangrijk is om anno 2014 zon gebedsruimte te openen: juist aan een universiteit moeten de ultieme levensbeschouwelijke vragen gesteld worden Wat is het goede leven? Waar moeten we naartoe? en het is goed om een plek vast te leggen die symboliseert dat we op deze universiteit bereid zijn om die vragen des levens te stellen. Bovendien denken we tegenwoordig veel minder in de klassieke hokjes als het op religie en levensbeschouwing aankomt, zei hij in zijn speech voor de opening van een stilteruimte die ingedeeld is in een hokje voor islamieten en een hokje voor de rest, en waarbinnen het hokje voor de islamieten ook nog ingedeeld kan worden in een hokje voor mannen en een apart hokje voor vrouwen, en de stilteruimte kan dus dienen om de verschillende levensvisies nader tot elkaar te brengen. Verder werden twee vrouwelijke studentenpastors en twee imams aan het aanwezige publiek voorgesteld. De studentenpastors zullen de bezinningsbijeenkomst op woensdagmiddag gaan leiden en de imams gaan voor in het vrijdaggebed. Waar, zo moesten wij begrijpen, ook seculieren van harte welkom zijn voor een moment van bezinning. Na afloop waren er twee tafels met heerlijke hapjes blokjes kaas en leverworst op de kafir-tafel, en blokjes kaas en paprikaatjes op de halal-tafel en werd er gezellig nageborreld met wijn en fris. Het was een mooi feestje van multiculturaliteit, diversiteit en tolerantie, betaald van belastinggeld dat eigenlijk naar onderwijs had moeten gaan.
