Erdogan
wint de presidentsverkiezingen. De eerste presidentsverkiezingen in Turkije, want tot nu toe werd de president benoemd en niet rechtstreeks gekozen, maar die wet heeft de door
corruptieschandalen geplaagde ex-premier aangepast. Na 3 termijnen als premier, het wettelijk toegestane maximum, gaat hij nu verder als president en trekt meteen, handig, meer macht naar zich toe door de functie uit te breiden met taken die nu nog bij premier en ministers liggen. In zijn woorden is deze machtsgreep via de stembus "
de vervolmaking van de Turkse republiek". Juist ja. Het doel van die 'vervolmaking' laat zich niet moeilijk raden: islamisering van Turkije. Een andere veelgeciteerde quote van Erdogan laat niets aan de verbeelding over: "
Democratie is slechts de trein die wij nemen totdat wij op onze bestemming zijn aangekomen. Minaretten zijn onze bajonetten, koepels onze helmen, moskeeën onze kazernes en gelovigen onze soldaten." Zijn getrouwen denken er net zo over. Van vice-premier Arinc mochten vrouwen niet meer
lachen in het openbaar. In Istanbul dwingen Saudische predikers de
moskeeficatie van kerken af. Er gaan geruchten over ISIS-geïnspireerde
aanvallen op shi-itische moskeeën in de stad, en er worden jihadistische preken gehouden, midden op straat en zonder dat de politie ingrijpt. Schilderswijkse toestanden mensen. De geopolitieke rol van Turkije is groot en complex: het land grenst aan Irak, Iran en Syrie in het Oosten en aan EU landen Griekenland en Bulgarije in het westen. Oh nu we het toch over de EU hebben: Turkije is nog altijd kandidaat-lidstaat,
volgens Timmerfrans voldoen ze netjes aan de voorwaarden dus welkom bij de club, vrienden. Ook nieuw bij deze verkiezingen is het stemmen in het buitenland. Miljoenen geëmigreerde Turken mochten stemmen, wat gezien de
zorgen om parallelle samenlevingen in Nederland en de toch al grote macht van de Turkse Overheidsdienst voor Geloofszaken Diyanet misschien niet het
beste export-idee is. Tweede Kamerlid Tunahan Kuzu (PvdA) reageerde bijvoorbeeld
opgetogen op het nieuws van Erdogans winst, hetgeen ons niet verbaasde gezien zijn moskee-internaat
verleden, maar echt vrolijk
worden wij niet van het bereik van de lange arm van Ankara. Kortom, de vervolmaakte *
kuch* Turkse republiek van Pasja Erdogan, brug tussen de meest barbaarse delen van het Midden Oosten en ons Vrije Westen, houden we beter scherp in de smiezen en uit de EU. Want Erdogans democratie-trein heeft het eindstation, het presidentschap, bereikt.
