Het komt uit de Bijlmer en het steelt. Ja, is een lastige he? Die omschrijving is op nogal veel mensen van toepassing. Maar de kop boven dit topic geeft het al een beetje weg, wij doelen op
Muriel Dalgliesh, bestuurscommissievoorzitter van het roversnest aan de Amstel. Recap: de Stadsdelen, sub-gemeenteraadjes voor pluchejunkies met te weinig talent voor de gemeenteraad, moesten worden opgeheven. Volstrekt overbodige bestuurslaag met zeggenschap over de locaties van wipkippen, het decentraal ophangen van kerstversiering en achterdekommabeleid inzake prullenbakken legen. Leverde ons poenscheppende fiasco's als Fatima Elatik op. Dus, weg ermee, bedisselde Den Haag. Maarja, wat gebeurt er als die bipsen eenmaal het pluche gevoeld hebben: dan willen ze nooit niks anders meer. En gaan ze opeens doen wat ze eigenlijk helemaal niet zo goed kunnen als het op, oh, zeg, besturen aankomt: enorm creatief naar oplossingen zoeken. De stadsdeelraden werden omgevormd naar bestuurscommissies. Precies hetzelfde natuurlijk. Met een vergoeding per vergadering die, nouja welk een toeval, per saldo op het zelfde netto meeneembedrag uitkwam als het vervallen salaris! We waren al
woedend om deze zelfverrijkende burgerhaat, en de SP stelde kamervragen over de kwestie. Maar het kan gewoon NOG schaamtelozer. Wat hebben de linkmiechels namelijk begaffeld? Als je een vergadering bijwoont, krijg je 1 keer geld. Als je diezelfde vergadering in 2 stukjes knipt en als twee aparte vergaderingen aanmerkt die je na elkaar op dezelfde avond houdt, toucheer je tweemaal taxpoetcentjes! "
U moet opnieuw de presentielijst tekenen. Als er geen handtekening staat, krijgt u de vergoeding niet uitgekeerd, in de woorden van mevrouw Dalgliesh. Briljant in al zijn hebberige stupiditeit. Dit is pluchekleven, pro-level. De togussen hoeven niet eens meer van het pluche af te komen om ons dubbel te naaien.
