Het gaat goed met de integratie in Nederland van allochtonen uit intellectueel achtergebleven landen als Marokko. Bijzonder goed, durven wij wel te stellen. Het rapaille uit het Rifgebergte klimt langzaam uit de schaduwen van de Middeleeuwen en groeit in de richting van de zalvende zonnestralen der Verlichting. De zandneger evolueert, komt achter de schotel met TV-van-thuis vandaan, schoolt zich in de Nederlandse taal en gebruiken, verdiept zich in maatschappelijke kwesties en laat zich uitdagen om daarin te participeren. Dat er nog wel een lange weg te gaan is tot zij als volwaardig debatpartner beschouwd kunnen worden, bewijst Nourdine Tighadouini. Deze jonge bestuurskundige van Marokkaanse komaf is weliswaar een stuk verder in zijn ontwikkeling dan zijn neefjes op de kermis van IJmuiden, maar hij heeft zijn kennis en argumentatie nog niet op een adequaat niveau om serieus mee in gesprek te gaan. Als je gaat oproepen om GeenStijl onder de
loep van justitie te leggen omdat wij ons recht om te provoceren en beledigen graag gebruiken, voer je een achterhoedegevecht tussen de puinhopen van achterhaalde opvattingen over fatsoen en respect die al lang niet meer niet door de wet gesteund worden. Daarom zegden wij Pauw & Witteman lachend
af toen we gevraagd werden tegenover Nouredine te komen zitten. Hij is de sop niet waard. Wij vinden het veel belangrijker dat de grenzen van de vrijheid van meningsuiting zo veel mogelijk op het scherpst van de letter van de wet bewaakt worden. Want als niemand dat doet, wordt de grens steeds verder ingeperkt in de richting van fatsoen, bekrompenheid en het gejammer van zich beledigd voelende slachtoffertypes. En Nouredine
is zo'n jammerend slachtoffer: op basis van onze reactie op zijn oproep, wil hij
aangifte tegen GeenStijl gaan doen. (Overigens begrijpt voormalige verzetskrant Parool ook niet meer waartoe zij ooit is opgericht: de redactie wilde onze reactie op Nouredine in een gekuiste, gecensureerde versie afdrukken op papier. Dat hebben wij uiteraard
expliciet verboden. Alles, of niets.) In hetzelfde stukje tekst claimt Nouredine 'niet beledigd' te zijn, en voor 'rede en nuance' te staan. Het is ons derhalve volslagen onduidelijk waarom hij dan toch kiest voor zoiets hysterisch als een aangifte. Maar OK, het is zijn goed recht. Succes met je aangifte tegen ons, Nouredine. We zien een rechtszaak met vertrouwen tegemoet. En wat die kop koffie betreft:
Joris wil wel.
