Eerwraak, dat is een begrip dat weinig Nederlanders echt iets zegt. Nou ja, het is onze eer te na om zusje, neef, broertje of zoon kapot te maken als ze buiten de gemeenschap neuken, om maar wat te noemen. Maar verder. Eer is iets van vroeger. Zo niet in andere multicultureel gerelateerde groeperingen in ons land. Volgens onderzoek van het Landelijk Expertise Centrum Eer Gerelateerd Geweld
neemt eerwraak toe in Nederland. De slachtoffers zijn vooral #bornheres met Marokkaanse, Turkse, Irakese of Afghaanse roots. Het complete rapport staat
hier. In 2013 waren er zo rond de 500 meldingen, waarvan twintig met dodelijke afloop. Toe maar. Dat is best veel, voor een beschaafd westers land waar de ideeën van de Verlichting toch al wel weer ruim twee eeuwen de gangbare norm zijn. Er zijn in Nederland ongeveer net zoveel gevallen van eergerelateerd geweld per jaar als dat er
verkeersdoden zijn (
*). Maar voor het voorkomen van verkeersdoden wordt heel, heel, heel, heel veel campagne gevoerd, als mede extra preventieve wetgeving en (traject)controle ingevoerd. Voor eergerelateerd geweld komen we niet verder dan een 'het houdt niet op, niet vanzelf'-spotje. Wat dan weer niet klopt in geval van twintig mensen afgelopen jaar, want het hield gewoon op toen ze vermoord werden vanwege het overtreden van een aftandse culturele dan wel religieuze regel die feitelijk nergens op slaat. Met 'eer' heeft het slopen van zoon of dochter die bijvoorbeeld besluit zelf zijn partner uit zoeken weinig te maken, namelijk. Eerwraak in Nederland neemt toe, in 2014. Sorry, maar kunnen we die Stenen Tijdperkmentaliteit misschien uitroeien? Voor iedereen wel zo prettig.
