Geenstijl

Het was vandaag weer druk in de winkelcentra. Met dunne jasjes, goedkope plastic rotzooi, pamfletten, megafoons, foutgeparkeerde afgeragde caravans en ludiek bedoelde auto's werd de wekelijkse gang langs de detailhandel bruut verstoord. Jarenlang hoor je betrekkelijk weinig, maar als de kiezer zijn stembiljet thuis heeft liggen veranderen partijleden in ware Jehova's Getuigen. Niet alleen in de mate van opdringerigheid, maar ook in hun vrije interpretatie van gebeurtenissen uit het verleden. Langs de weg staan borden die te zot zijn voor een democratie. D66 trapt af met “nu vooruit”, CDA volgt met “durf te kiezen” en SP houdt het beperkt tot “Nu SP”. Holle frasen, zonder inhoud. Alleen de Piratenpartij komt met een inhoudelijk sterke poster. De meeste partijen houden het echter gewoon bij hun logo, met of zonder staatsieportret. In marketingtermen kiezen ze voor naamsbekendheid, niet voor de inhoud. Politieke partijen verkeren namelijk in de overtuiging dat u stemt op de partij wiens naam u het vaakst gehoord hebt. Maar de bokaal voor het meest zinloze verkiezingsgeweld gaat naar PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch. Samen met honderd lokale PvdA-lijsttrekkers ging gisteren dit proefballonnetje (pdf) de lucht in: een 'actieplan' voor 'veilige wijken'. Het staat boordevol onzin. Hoog tijd om uzelf op een andere manier te laten adviseren over uw stemkeuze.

Het meest storende daaraan is ten eerste de timing. Hadden ze het eerder gepresenteerd dan hadden zeker in de gemeentes waar de PvdA in de coalitie zit het plan reeds uitgevoerd kunnen hebben. Hadden ze het een week later gepresenteerd, dan was het een constructieve poging geweest een oplossing te zoeken in plaats van een goedkope manier om zieltjes te winnen. Al lang ingevoerd, nooit goed uitgevoerd Ten tweede de inhoud. "Belangrijk dat inwoners een stem krijgen in de prioriteiten van de wijkagent.” Nou, die stem hebben we altijd al gehad. Het politiekorps valt onder de burgemeester. Burgemeester en wethouders leggen in theorie verantwoording af aan de gemeenteraad, die wij kiezen. Kei leuk idee, maar allang geregeld. Daarnaast, sinds het idee wijkagent of dorpsagent bestaat, luistert zo'n agent al naar de wijk. Anders geen paraat overzicht van de usual suspects, geen vertrouwensband waarmee gerechercheerd kan worden en geen overwicht tijdens escalaties. Anders gezegd, een agent die niet luistert naar de wijk, is geen wijkagent. Een zin later wordt het nog mooier. “Tenminste één wijkagent per 5000 inwoners.” Dat hebben we eerder gehoord! Veel eerder. Deze ratio is namelijk geen visionair actieplan, nee het is artikel 38a van de politiewet die op 12 juli 2012 is ondertekend door Beatrix. Een wet waar al anderhalf jaar door de gemeentelijke coalitiepartijen stevig mee gesjoemeld wordt, aangezien de meeste wijkagenten vooral in horeca- en nooddiensten meedraaien en daardoor slecht aan hun eigen wijk toekomen. Ten derde en tot slot: de financiering. De PvdA kijkt rond waar geld in kas is om deze problemen te bestrijden. Uiteraard kijken ze niet op hun eigen bureau, de overheidsboekhouding of in een computer waar dekking gevonden kan worden in de eigen begroting, nee de Pavlov-reactie is uit het raam kijken wie er toevallig genoeg op de rekening heeft staan. Woningbouwverenigingen en verzekeraars, in dit geval. Maar als je geld voor dit plan uit hun de buffers haalt, worden deze twee partijen even instabiel als de bancaire sector. Gesjoemel, gegoochel en gebedel Een staatsschuld wordt in Europa al houdbaar geacht als deze minder dan 60% van hetBBP is. Door gesjoemel met de rekenmethode tikken we nu alsnog 59% aan. Een heel mager zesje. Onze Staat jaagt er jaarlijks 389 miljard doorheen op een BBP van 607 miljard. De publieke uitgaven komen daarmee op 64% (!) van het BBP. Hoeveel geld kan de overheid bij de private sector weghalen voordat de overheid, net zoals onze staatsschuld, als 'onhoudbaar' wordt geacht? Moet ook de PvdA niet een keer toegeven dat alle schouders samen, hoezeer ook verdeeld tussen sterke en zwakke, een keer zullen bezwijken? Dit worden de belangrijkste gemeenteraadsverkiezingen ooit. Zelden zijn zoveel beleidsdossiers gedumpt bij de gemeentes door het Rijk. De uithuisplaatsing van kinderen, de schone luier van oma, de aangepaste keuken van invaliden: allemaal straks onder de hoede van de gemeente. En dat in de nieuwe participatiemaatschappij, waarin uw participatie niet beperkt blijft tot een verplichte afdracht aan de belastingdienst is, maar aangevuld dient te worden met sociale taken waarvoor u per blauwe envelop al netjes betaald dacht te hebben. Stemadvies: wees uw eigen stemwijzer In dat zware kader is de invulling van de politieke campagne nogal leeg en respectloos voor de burger én het democratische proces. Daarom vraag ik u totaal te vergeten wat u de laatste weken aan politieke ellende over zich heen gestort kreeg. De TV, de proefballonnetjes, de kranten, de folders en zelfs mijn laatste stukje proza. Pak een velletje papier en denk terug aan de laatste vier jaar. Schrijf eens op welk gemeentelijk beleid u echt geraakt heeft. Zoek daarna uit welke partijen daar verantwoordelijk voor waren en welke oppositie dat probeerde te blokkeren. Alleen dát is een valide stemwijzer.