Kent u die mop nog van die minister van Buitenlandse Zaken die stilletjes op werkbezoek ging bij de communistische dictator van de socialistische republiek
Cuba? Nou, dat werd een hele dure grap voor de belastingbetaler. Het ging namelijk zo. Volgens
hardnekkige geruchten wil Timmerfrans de nieuwe 'minister van buitenlandse zaken van de Europese Unie' worden (functie tussen aanhalingstekens, want officieel bestaat die helemaal niet ook al doet de EU van wel). Om zijn kansen op die post te vergroten, heeft hij min of meer op eigen houtje bij Huize Castro aan de bel getrokken in een poging om Castro te paaien en de handelsbetrekkingen tussen de EU en Cuba aan te halen. Zijn vaseline: een (gedeeltelijke) kwijtschelding van een schuld van tientallen miljoenen die Cuba bij Nederland heeft uitstaan. Dat blijkt - stiekem, tussen de regels door - uit antwoorden op Kamervragen van het CDA. Als het rekenwerk van Omtzigt klopt, geeft Timmerfrans
miljoenen tot tientallen miljoenen aan Nederlands belastinggeld uit om een baantje in de EU voor zichzelf te kopen. En wat doen we met die informatie? Pakken we de fakkels en de hooivorken en beginnen we een revolutie? Schandpalen we de minister die voor eigen gewin onze rijkdommen rooft en aan rooie roversnesten in het Caribisch Gebied geeft? Neen, in de democratische heilstaat Nederland stellen we dan
vervolgvragen aan de regering. Zodat Timmerfrans een paar weken de tijd heeft om wat ontwijkende cijfertjes bij elkaar te liegen. Oh, de verworvenheden van onze verlichte bureaucratische dictatuur. Hier,
koop anders een kekke proteststicker.
