Geenstijl

Kanker, MS, reuma. Willen we niet, krijgen we toch. Met alle pijn, angst en ongemak van dien, en uiteindelijk vaak de dood. Dat vooruitzicht doet rare dingen met een mens, dat zagen wij al eerder aan Wubbo Ockels toen de ruimte-held voor het oog der natie halfnaakt dansend op de muziek van Dire Straits trachtte een bron van innerlijke kracht aan te boren om zijn uitgezaaide tumoren weer in het gareel te wensdenken. Ontluisterend, maar begrijpelijk. "Ik pak alles aan, want ik wil er van af." Het waanidee dat ziektes 'overwonnen' kunnen worden en dat 'positiviteit' en 'innerlijke kracht' daarbij helpen is al even onuitroeibaar als de metastasen die zich door een opgegeven patiënt vreten. Kwakzalvers als Wim Hof spelen in op dat laatste-strohalmgeloof. In een korte broek een ijzige berg op rennen 'verandert het immuunsysteem' en 'boort een diepere laag in de fysiologie aan.' En met ademhaling 'ga je diep het zenuwstelsel in.' Het is medische wartaal. Maar als de zweverige ijslolly beweert dat je 'met gevoel iets kan sturen' in je kanker of MS, spuugt hij de (nabestaanden van) mensen die doodgingen aan hun ziekte in de bek. Want ja, "we hebben het allemaal in ons," dus ga je dood, dan ligt het aan jou. Hierboven een fragment uit een prime time praatprogramma op de publieke omroep. De redactie heeft geen moeite gedaan ook maar één kritische gast uit te nodigen, Hof en zijn merry band of believers mogen hun anecdotisch 'bewijs' spuien. De aanwezige arts/gelovige noemt "een onderzoek van het Radboud MC" waarover wij hier een stuk minder juichend verhaal lezen: enig effect op het immuunsysteem bij gezonde proefpersonen lijkt meetbaar, maar er moet meer onderzoek gedaan worden en dan nog alleen in relatie tot reuma. Oh en redacties van Nederland: zolang De Wub beweert dat hij 'bofkanker' heeft omdat er zo veel mooie dingen met hem gebeuren, moet u hem misschien maar even niet op televee laten.