Europa, 2013. Zeventig jaar vrede houdt de illusie in stand dat de maakbare samenleving een haalbaar einddoel is, zolang iedereen de werkende klasse maar gedwongen wordt om (financieel) te participeren in andermans betere wereld. Globalisering door technische vooruitgang heeft in de 21e eeuw de idee gekweekt dat de mensheid te genezen is door 'simpelweg' de wereldwijde welvaart gelijk te trekken. Deze ideeën hebben vooral voedingsbodem gevonden bij jaren '80-jongeren. Die zijn van kindsbeen af (op)gevoed door Sam-Sam en Sesamstraat, Alfred J. Kwak en Kinderpostzegels, humanistisch verantwoorde Aardrijkskundelessen of mistige uurtjes maatschappijleer. Cultureel gemêleerde programma's, gevuld met niet aflatende bombardementen van betrokken boosheid over blanken als aanstichters van andermans armemensenleed in de wereld. De generatie '80 heeft het allemaal opgezogen en op iets latere leeftijd gecultiveerd in individualistische hipheid, waarvan ze overigens pertinent zullen ontkennen dat het gevormd is door het hyperkapitalisme van consumptie-, kleding- en computermerken. Want ze kopen toch ook bij de Marqt? Hartstikke zelf- én wereldbewust man! Helemaal niet gekneed en gemaakt door invloeden van buitenaf. Integendeel, zij vormen juist een generatie die helegaar geen onderwijs nodig heeft, omdat zij autarkische autodidacten zijn die dankzij Google, Wikipedia en een fair & balanced NPO-programmering meer denken te weten dan wie dan ook. Althans, zo zien zij zichzelf. Maar 'zichzelf' is vaak slechts alles wat ze zien.

Enkele hyperbolische exponenten van deze generatie laattwintigers en vroegdertigers (die zich 'historicus' noemen omdat ze een BA Egyptologie gevolgd hebben, of 'mediadeskundige' omdat ze ook wel eens tv kijken) hebben zich verenigd in intellectueel hobbyproject De Correspedant. Vanachter een betaalmuur schrijven ze oude GTA V-recensies over van The Guardian, klagen ze over muren, en organiseren ze lezingen op hun eigen in zachte verfkleuren gedoopte redactie - want dat is immers het centrum van hun universum. Dat alles onder de (toegegeven: goed bedachte alsook pakkende) marketingslogan 'een medicijn tegen de waan de dag'. En het wérkt: deze wandelende stijloverdrijvingen verschijnen nu zelfs al in documentaires over henzelf. Vanavond gaat op het Nederlandse Film Festival de documentaire 'Mensen van Nu' in première. Trailer: hierrr. Omschrijving: "Een momentopname van deze nieuwe generatie in tijden van crisis." Een docu dus, waarin het Zelfbelang die deze generatie over zichzelf koestert nog eens met dikke strepen waan wordt onderstreept. Buikdansen voor de wereldvrede Neem een typetje als Monique Samuel. Claimt de hele wereld be- en gestudeerd te hebben aan de hand van het opsommen van haar vakkenpakket - waarna zij, de weledelgeleerde Midden-Oostendeskundige Islamologe met bijvakken in journalistiek, internationale betrekkingen en Amerikaanse buitenlandpolitiek, alle veterane oorlogscorrespondenten de les denkt te kunnen lezen door te claimen dat ze alleen maar vanaf hun hotelbalkon verslag doen van de (islamitische) brandhaarden in de wereld. Haar eigen bijdrage? Op de tafel van P&W gaan staan om te buikdansen voor de Arabische Lente... Of neem haar hoofdredacteur Rob Wijnberg. Die zwaait al jarenlang vriendelijk naar paupers, om zijn inherente goedheid maatschappelijk verantwoord te etaleren. En over filosofie gesproken: waarom wordt die jongen altijd en overal als 'journalist en filosoof' aangekondigd, voorgesteld of ingeleid? Bang om met maar 1 functie of titeltje voor z'n naam te makkelijk op de grote hoop der sociale onzichtbaarheid te worden geveegd in dit tijdperk waarin Ik & Mijn geprofileerd dienen te worden? Hallo, Van Rossem, blogger, journalist, Anglicist (BA), Amerikanist (MA), alsook student van massacommunicatie, geschoold in de sociologie, deskundoloog van bijna alles en ohja, ik denk ook wel eens peinzend na over shit, dus noem mij ook maar filosoof. Aangenaam, en nee, wie jij verder bent interesseert mij, 21e eeuws Ik-individu, precies niks. Had ik trouwens al verteld dat ik aan Greenpeace en Stichting Vluchteling doneer? Nou, bij dezen*. Erger dan babyboomers Vreselijk zijn ze, die wijnbergjes en samuelletjes. Nee, veel erger dan vreselijk zijn ze. Veel, veel erger. Babyboomers - die zijn vreselijk. (Joris! Hier svp even zo'n Correspondenterig knopje inbouwen om een stukje duiding uit te kunnen klappen - vR.) [duidingstekstje] Babyboomers zijn nageboortes van de Tweede Wereldoorlog die in de nadagen van hun leven het morele gelijk op Nederland claimen en daarin ook nog eens goed slagen omdat ze overal aan de touwtjes trekken: politiek, bestuur, media, publieke omroep, kunst, cultuur, ngo's, ontwikkelingshulp, zorg, onderwijs: alles. [einde duidingstekstje] Maar terwijl deze golf van graaiers vergrijst en richting de drempel van de dood schuifelt, nemen de jarentachtigjongeren de plek van Generatie '68 over. En deze Generatie Alfred J. Kwak is exponentieel erger dan de ergste Freek de Jonge of Marcel van Dam. Waar de babyboomers zichzelf ooit nog vrijvochten van een bekrompen en verzuilde moraal (tel de vele, vele domineeszoons onder de 68'ers!), om 'het' daarna met keihard werken helemaal anders te gaan doen, zijn de kinderen van de jaren '80 opgegroeid als luie, verwende pestjongeren die de betekenis van 'nee' niet kennen. Nooit ergens voor gevochten, maar altijd gevoed zijn met het gevoel dat ze 'uniek' en/of 'bijzonder' zijn, en altijd in de waan dat De Leven ze voor eeuwig zal toelachen. En daar willen ze nu op cashen, door hun verheven wereldbeeld van 'intellectuele' Sturm und Drang vanachter betaalmuren op de samenleving te katapulteren, daarin bijgestaan door semi-karikaturale typetjes als een Femke Halsema, afkomstig uit een tussen wal en schip-generatie. De individualistisch-hedonistische hipsters zijn uiteindelijk tot wasdom gekomen in globaal betrokken, namedroppende, gelijkheid propagerende, Grote Schrijvers en Dito Denkers citerende, soon to be bakfietsende en vooral heel erg zelfverklaard-intellectuele yupsters. ...en nooit meer ongelijkheid! De verlichte intellectuelen worden door hun voorgangers van de babyboomgeneratie overal als Ware Beloften voor de Toekomst uitgenodigd, binnengehaald en aan tafel gevraagd, dus er is geen ontkomen aan hun verwrongen wereldbeeld vol pedante, idealistische en haute-culturele quatsch. Wen er maar aan, want hun vergrijzing laat nog vier, vijf, zes decennia op zich wachten en ze zullen nog veel hoge functies op zichtbare maatschappelijke posities gaan vullen. Het 68'ers-mantra 'nooit meer oorlog' zal door de Kwak-generatie aangevuld worden met een nóg hoger gegrepen '..en nooit meer crisis, armoede en ongelijkheid!'. Vanavond, in een docu, op het NFF, mogen deze vruchten uit de schoot van de pinnacle of Western civilisation eerst duiden hoe dat voelt, nu al hun dromen in duigen dreigen te vallen omdat overal het geld op is. Hoe ze nu werkeloos kunnen raken. Hoe ze misschien wel keihard en onder hun exceptionele niveau zullen moeten werken voor hun geld. En hoe verdomde oneerlijk het allemaal is. In de wereld. En met de welvaart. En zo. En hoe zij, ja zij, daar namens de mensheid iets aan zullen gaan doen. Bewaar ons. En bevrijd ons van de Mensen van Nu. TL;DR? Samenvatting: *een en ander is mogelijk for argument's sake gefingeerd