We zijn eenzaamheid aan het institutionaliseren
Vergeet Alzheimer. Vergeet kanker. Vergeet hart- en vaatziekten. De nummer één doodsoorzaak zal binnenkort eenzaamheid zijn. We zijn zo aan het connecten en sharen, dat we vergeten waar menselijke interactie eigenlijk om draait. We zijn zo ons eigenbeeld aan het perfectioneren in 140 loeigrappige tekens, met Instagramfilters en hippe statusupdates, dat we in dat virtuele ego zijn gaan geloven. En de echte 'ik'? Die zit in zijn uppie thuis op de bank achter zijn computer zichzelf wijs te maken dat al die pratende pixels daadwerkelijk zijn vrienden zijn. Hoe meer mogelijkheden tot interactie, hoe groter de kans om sociale kluizenaar te worden. Dat is de ironie van moderne technologie. Nogal logisch dat zoveel mensen zweren bij het internet. We lachten om Second Life, maar de combinatie van Twitter, Facebook, Whatsapp en al die andere social media doet exact hetzelfde. We zijn allemaal flatkoreanen die zicht verstoppen in de wereld van een Role Playing Game. Nou ja, allemaal, allemaal. Behalve jij dan. Jij natuurlijk niet. Jij hebt nog echte vrienden. Nog wel. Heeft iemand dat Snapchat al geprobeerd? Is het wat?