Geenstijl

Duizenden keer ging de NSA zijn bevoegdheid te buiten. Aldus de Washington Post vanochtend. De Amazon Post kreeg namelijk van Edward Snowden een mooi documentje met daarin intern onderzoek van en over NSA. Totale verrassing: er werden regelmatig verkeerde (lees: onschuldige) mensen afgeluisterd. En met afluisteren bedoelen we het opslaan van data rechtstreeks uit het darmkanaal van de privacy gezogen, alsmede het analyseren daarvan. Zelfs een keer compleet Washington (netcode 202) omdat men een tikfout maakte en eigelijk Egypte (netcode 20) wilde afluisteren. Dat is een fout. Nou ja, buiten het feit dat er in Washington net zoveel terroristen wonen als in Egypte, natuurlijk, alleen dragen ze daar een pak en zijn ze niet van Al Qaida, maar van Al Capitol en Al White House. Een groot gedeelte van de duizenden overtredingen van NSA betreft onbewuste overtredingen, maar soms doen ze het ook expres. Wat is dat toch met bedrijven met NS in de naam, qua blunderbeleid? Dit is ernstig. Ook voor mensen die niks te verbergen hebben. Sterker nog, met name voor mensen die niks te verbergen hebben. We leggen het even uit.

Data oogsten versus data analyseren In het privacydebat ('ik heb niks te verbergen!') ligt de nadruk vaak op het verkrijgen van data, middels taps, CCTV en andere technologieën. Er is altijd iemand die mee kijkt met wat u aan het doen ben. Waar het pas echt fout gaat, qua privacyschending, is wat er daarna met de data gaat gebeuren. Zodra data (telefoongesprekken, locatiegegevens, emails, bezochte websites, etc.) is opgeslagen door een veiligheidsdienst als de NSA, wordt het ook verwerkt. Geanalyseerd. Gelabeld. Gescreend op waarschuwingssignalen. Door complexe software en door data-analysten. Nee, op zichzelf staand heeft u met uw telefoongesprekken, emails, locatiegegevens en websites niks te verbergen. Maar is dat ook de conclusie die software en data-analysten trekken als ze alle dwarsverbanden er op los laten? Zij kennen u niet. Nope, ze zijn niet je moeder. Zo hebben alleen de variabelen die uw data oplevert. Niks te verbergen? Dat maken de veiligheidsdiensten wel uit. Geen correctiemogelijkheid We hebben geen idee wanneer, wat en waarom er gemonitord wordt van ons. Dat is al een enge gedachte. We weten ook niet op welke manier de verkregen informatie verwerkt wordt en welke verbanden & conclusies getrokken worden aan de hand van bepaalde persoonlijke data. En bij zowel de data-oogst als bij de interpretatie worden dus fouten gemaakt, blijkt nu uit de documenten van de Washington Post. En die fouten kunnen wij niet corrigeren. We hebben immers geen idee dat ze gemaakt zijn. Sterker nog, tegen de tijd dat we er achter komen dat er fouten zijn gemaakt, staat er een arrestatie-unit voor de deur. En hun antwoord op 'ja maar' is meestal gewoon een wapenstok in de nek. Back to the start Dit is een vergevorderd proces. De servers van de NSA en andere veiligheidsdiensten slurpen een ongelooflijke hoeveelheid data van onschuldige burgers die niks te verbergen hebben naar binnen. Er zitten zoveel schakels in dit systeem, dat het nauwelijks om te draaien is. Sterker nog, deze Obesitas Brother wordt met de dag groter en groter en groter. Meer taps. Meer CCTV. Meer servers. Meer data. Meer analyse. Meer privacyschending. Meer blunders. De ijsberg ligt op een metertje of tien van ons vandaan en we zitten allemaal op de Titanic. Hoe we dit terugdraaien? Niet. Gaat niet. Teveel mensen profiteren hier van, het systeem is te groot geworden, een groot deel van de technologie draait al onafhankelijk van menselijk ingrijpen. Er zit nog maar één ding op: paranoïde worden, aluhoedjes vouwen en nooit meer op rugzak of snelkookpan Googlen. O ja, en hopen op voldoende Bradley Mannings, Julian Assanges en Edward Snowdens die af en toe laten zien hoe duivels het er aan de achterkant van de privacyhatende schermen aan toe gaat. Conclusie Het argument 'ik heb niks te verbergen' gaat niet op zodra het dataverwerkingsproces van de veiligheidsdiensten, al dan niet foutief, alsnog ernstige zaken meent te herkennen in de data die ze van je hebben. Aangezien dat proces zo transparant en interactief is als een betonnen muur, hebt u geen idee wat er achter uw rug om door zeer machtige instituten over u gezegd en besloten wordt. En voor u het weet zit u op basis van contextloos gefilterde data in een oranje overall in een concentratiekamp op Cuba. Zonder enig vorm van of kans op een juridisch proces. U had niks te verbergen, maar u kreeg nooit de kans dat uit te leggen toen software en data-analisten allang andere conclusies hadden getrokken. Privacy is een zeldzamer goed aan het worden dan goud, welvaart en goede optredens van Nick & Simon. Als u het nog heeft, koester het dan.