Geenstijl

‘Naar’, ‘hartstikke vervelend’ en ‘heel verdrietig’. Woorden die vaak uit de mond te horen zijn van staatssecretaris van Sociale Zaken Jetta Klijnsma (PvdA). Gisteren bij Tros Kamerbreed op Radio1 had ze het ook nog over de ‘spaarcentjes’ van de klanten van de genationaliseerde SNS-bank. Spaarcentjes, welkom in de wereld van Jeugdjournaal Jetta. De beschouwer voelde zich weer even terug in de jaren tachtig, met een glas Roosvicee in de hand kijken hoe Marga van Praag het wereldnieuws duidde: “Leonid Breznjev, de baas van Rusland is overleden. Het is héél spannend wie hem gaat opvolgen.” Dat werk. Het is echter de vraag of die zalvende woordjes de staatssecretaris gaan helpen. De Participatiewet kan namelijk nog wel eens een probleem worden voor de sociaal-democraten. De Tweede Kamer debatteerde afgelopen woensdag over deze wet die jonggehandicapten (Wajongers), mensen die werken op een sociale werkplaats en mensen in de bijstand aan ‘normaal’ werk te helpen. De sociale werkplaatsen nemen vanaf 2014 geen nieuwe werknemers meer aan. Gemeenten moeten nu deze mensen aan het werk helpen maar daar is geen geld voor.

Wel komt er een quotumregeling die bepaalt dat organisaties met meer dan 25 werknemers verplicht hun personeelsbestand voor minimaal vijf procent laten bestaan uit mensen met een arbeidsbeperking. Die quotumregeling moet echter ingaan in 2015. Daar zit dus een gat. Werkgeversorganisaties VNO-NCW en MKB-Nederland zien overigens geen heil in die verplichting. Het komt er hoe dan ook op neer dat er in de sociale werkplaatsen 70.000 van de 100.0000 arbeidsplaatsen verdwijnen. Een besparing die 2,2 miljard euro oplevert. ‘Tuurlijk, dat is allemaal ‘naar’, ‘hartstikke vervelend’ en ‘heel verdrietig’ maar iedereen gaat er op achteruit, waarom de sociale werkplaatsen dan niet? Toch kampt de PvdA nu met een geloofwaardigheidsprobleem. ‘Probleempje’ zou Klijnsma ongetwijfeld zeggen. Want op donderdag 22 maart vorig jaar stond Klijnsma op het Haagse Malieveld te demonstreren tegen de bezuinigingen die ze nu uitvoert. Sterker, Diederik Samsom zei tijdens diezelfde bijeenkomst dat hij juist partijleider was geworden om mensen uit de sociale werkplaatsen te helpen. Samsom destijds in een bevlogen rede: “Mark, jij pakt die mensen hun kansen af, en dat maakt mij razend.” (-) Als ik ooit één moment twijfelde waarom ik partijleider zou worden van de PvdA, jullie zijn mijn bewijs. Voor jullie doe ik het en gaat die wet van tafel.” Beeld en geluid hier. Au. De op Twitter immer actieve Samsom rekende mij afgelopen week vervolgens voor dat zijn ‘Malieveld-belofte’ desondanks blijft staan. “Voor elke plek die in Sociale Werkplaats verdwijnt, komt er méér dan één bij in gewoon bedrijf.” Hence dat quotum. Probleem is echter dat coalitiepartner VVD daar aan wil gaan morrelen. VVD en PvdA gingen er tijdens de onderhandelingen nog van uit dat het zou gaan om 100.000 werknemers, dat blijken er nu 170.000 te zijn. En daar heeft de VVD geen zin in. Frictie dus. Spanning waar de oppositiepartijen met liefde gebruik van maken. SP-Kamerlid Sadet Karabulut keek met bijkans satanisch genoegen toe toen PvdA-Kamerlid John Kerstens tijdens het debat zei dat de PvdA zich terugtrekt uit het actiecomité ‘Armoede werkt niet’. Inderdaad, de club die mede de bijeenkomst op het Malieveld organiseerde waar Samsom zijn belofte deed. En van gebroken beloften houdt de PvdA-achterban niet. Helemaal als daar sociaal zwakkeren bij betrokken zijn. In 2014 zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Die zouden nog wel eens ‘naar’, ‘hartstikke vervelend’ en ‘heel verdrietig’ voor de PvdA kunnen aflopen.