Geenstijl

Alsof de begrotingsnorm van drie procent de kurk is waar de volledige economie op drijft, zo krampachtig hield het kabinet er aan vast. En om het begrotingstekort onder die vermaledijde 3 procent te kunnen houden, zullen VVD en PvdA in 2014 weer 4 miljard extra moeten bezuinigingen. Maar tot die tijd gaat de VVD plots de joviale jongen uithangen die net doet of de begrotingsnorm hem niets meer kan schelen. Trap er niet in. In 2014 zal Nederland gewoon aan de Brusselse 3% moeten (en willen) voldoen. De VVD drukt nu alleen even op de paniekknop om een nieuwe ronde volkswoede te voorkomen (zie ook: politiek charmeoffensief van Dijsselbloem, die 'constructieve' geluiden laat horen). Maar waar je de courant of omroepstichting niet over zult horen: de begrotingsnorm is sowieso een hoax. In het Verdrag van Maastricht van 1992 zijn zogenaamde convergentiecriteria (*) vastgesteld om een eenheidsmunt mogelijk te maken: het begrotingstekort moet onder de 3 procent blijven, de staatsschuld moet minder dan 60 procent van het nationale inkomen (BBP) zijn, en de inflatie mag niet hoger dan 1,5 procent boven het gemiddelde van de drie landen met de laagste inflatie zijn. Op die manier creëer je een 'optimaal valutagebied' (*). Binnen dat gebied houden de conjunctuur-bewegingen van de verschillende nationale economieën gelijke tred en is het theoretisch mogelijk om verschillende valuta tot één munt samen te smeden: de euro. Theoretisch, want de convergentienormen kennen geen economische of empirische fundering en zijn dus waardeloos.

Gerrit Zalm erkende die leugen in 1992 nog in hoogsteigen persoon (kwoot & bronpdf). Bovendien voldeed vrijwel geen enkele lidstaat aan de convergentiecriteria op het moment dat de euro werd ingevoerd (ook Nederland niet). Omdat de Europese economie(ën) de wind in de rug had(den), werden de normen echter "tijdelijk" opgerekt, en de tekortkomingen genegeerd. Daarom is de euro bij de minste tegenspoed al gaan wankelen. Daarnaast zijn de regels waar de eurolanden aan worden gehouden gebaseerd op de economische bubbel die we sinds de jaren '90 geblazen hebben (lees: het modale duo Henk en Ingrid met een huis van drie ton, een dure Duitser voor de deur en drie keer per jaar op safari/cruise/duikvakantie). De begrotingsnorm van drie procent is namelijk gebaseerd op een theoretische jaarlijkse economische groei (van 5%, bronpdf). En die halen we al een tijdje niet meer. Het politieke hanengevecht rond de drieprocentsnorm is dus slechts voor de bühne, voor een publiek dat grof geld betaalt voor een bloederige show die eigenlijk helemaal niemand wil zien. Symbolische ingrepen op basis van ongefundeerde economische theorieën gaan een munt die nooit een eenheid is geweest, niet tot eenheid maken. Tot slot: De perpetuele economische groei van 5% waar de euro-normen in 1992 op gebaseerd zijn, heeft Europa sowieso nooit gehaald: de groei lag altijd onder de 3%, volgens een stabiliteitsonderzoek (bronpdf) van een jaar geleden. De euro als eenheidsmunt bestaat alleen in theorie. De euro zoals wij hem in de praktijk gebruiken, is een massavernietigingswapen.