Geenstijl

Och het leed, het lijden en de lasten van de babyboomer in deze eeuw. De 21ste eeuw, waarin het credo luidt dat de rekening voor de ons boven het hoofd groeiende maatschappelijke problemen nooit en te nimmer mag worden doorgeschoven naar de toekomstige generaties. Eeuw waarin politici zich in woord en gebaar inzetten voor bos en plas, zodat de kinderen kunnen blijven spelen. Voor investering in groene alternatieven voor fossiele brandstoffen, zodat we onszelf kunnen blijven vervoeren, verwarmen en verlichten. En voor de pensioenen, zodat toekomstige generaties niet tot hun laatste levensdagen in de nauwe gangen en krappe ruimtes van benauwde kantoormijnen hoeven te zweten boven hun werk, zoals onze voorvaderen dat in tot in de twintigste eeuw nog moesten doen. Het besef komt langzaam, de omslag nog trager, maar met vereende krachten wordt de AOW-leeftijd dan toch alvast wat opgerekt. Daar moeten we allemaal voor bloeden, allemaal voor zweten en allemaal wat langer voor doorwerken dan we tot nu altijd gewend waren. Maar samen delen we die last, opdat onze zorgsystemen en oudedagvoorzieningen het nét wat langer volhouden dan volgens de huidige, sombere prognoses. Juist van de babyboomers, die onze verzorgingsstaat hebben opgericht, hebben groot gemaakt en er hun kostje in gekocht hebben, zou je verwachten dat zij deze politieke visie en dit solidaire ondernemerschap van de gehele Nederlandse bevolking zouden omarmen en toejuichen. Maar niets hoor. In het immer archaïsche, roodgetinte Volkskrantje kun je nog altijd brief van de dag worden als je het uit pure rancune verdomt om dood te gaan. FUCK DE TOEKOMSTIGE GENERATIES.