Geenstijl

Het is weekend. Die ene onmogelijke van Van Basten in de EK finale van '88. Die ene met die perfecte aanname van Bergkamp tegen Argentinië. Die vallende kopgoal van Bep Bakhuys. Die ene waarbij Sneijder met zijn hoofd scoorde in Zuid-Afrika. De pingel van Koeman. Die ene waarbij Ruud van Nistelrooij hem tegen Roda van net over de middellijn er in knalt. En die solo tegen Ajax. En die ene met dat irritante juichen tegen Andorra. Die ene waarbij van Hooijdonk in de Kuip een vrije trap raak schoot tegen Borussia Dortmund. Die ene van Kluivert tegen AC Milaan met zijn grote teen. Die ene van Van Basten die hem er in de laatste minuut tegen West-Duitsland inglijdt. Die ene waarbij Rinus Israël de gelijkmaker er in schoot in 1970. Die ene kopbal van Ruud Gullit. Die ene met die halve omhaal van Michel Valke toen begin jaren '80 tegen FC Utrecht. Die ene knal van Van Bronckhorst tegen Uruguay. Die ene van Johan Cruyff. En die andere. En die andere ene. Die ene van Marco van Basten tegen Den Bosch. Je weet wel. Die ene. Die vele goals van Oranje tijdens de poulefase van het EK 2008. De kopbal van Dick Nanninga in de WK-finale. Die streep van Haan. En natuurlijk die ene volley van Rene van der Gijp tegen AZ in 1987. Deze dus. Prachtig was dat. Prettig weekend. En be nice.