Geenstijl

We gingen dus naar de rechtbank voor de rechtszaak van de eeuw, aan de Parnassusweg. Dat is een wit gebouw in Amsterdam-Zuid, met een draaideur. Bij de ingang stonden mannen met sekjoeritie uniforms aan. We moesten onze tassen, sleutels, telefoons in een bakje doen en die gingen dan door een apparaat. Wij moesten toen door een poortje. Bij niemand ging het alarm af. Behalve bij Pritt, die had een levensgevaarlijke Japanse werp-tang in zijn tas. Die moest in een plastic zakje van de bewaker. We dronken koffie en mochten niet roken. En toen kwam een mevrouw ons ophalen. Zo iemand heet een bode. Hun van de Sanoma/Playboy gingen aan de ene kant zitten. Wij van de GeenStijl aan de andere kant. Die ontslagen meneer Heemskerk was er ook. Hij zag er best aardig uit. We konden ons niet voorstellen dat zo iemand zinnen als "GeenStijl-redacteuren moeten uit hun huizen gesleept worden en voor de ogen van hun families geëxecuteerd worden" uit zijn mond krijgt. Britt Dekker uit Purmerend was er niet. Jammer. We hadden haar graag een keer met kleren aan willen zien. Het was een comparitie-zitting (1). We mochten geen drinken mee naar binnen nemen. De drie (!) rechters waren best leuk. De voorzitter was een mevrouw met een strenge bril en hetzelfde haar als de lerares Frans, rechts zat een bozige kijkende meneer en links een leuke blonde mevrouw. Het griffiemeisje had rood haar. Meer konden we niet zien omdat ze de hele tijd achter een beeldscherm zat. Onze advocaat heette Remy. Die van hun Christiaan. Ze hadden allebei heel veel papieren bij zich. Producties, noemden ze dat. We moesten toen zeggen wie we waren. En toen begon het...

Hun zeiden dat GeenStijl stom was omdat iedereen "de juf van de administratie" en "majesteit" kent, en dat GeenStijl altijd maar plaatjes van blote mevrouwen publiceerde. Als bewijs hadden ze een colommnn van Aaf Brandt Corstius. Dat is die dikke van de Volkskrant. Of ze toestemming hadden van Aaf om die hele column te gebruiken vertelden ze er niet bij. Hun zeiden dat GeenStijl heel rijk is, en 14,7 miljoen waard was want dat hadden we zelf gezegd. En dat GeenStijl plaatjes van Amanda en Britt had gepubliceerd. Volgens hun waren Britt en Amanda "bekende Nederlanders". Verder zeiden hun dat wij geen journalisten waren en dat het maar eens afgelopen moest zijn. Dat laatste zei die Christiaan met overslaande stem. Wij zeiden dat GeenStijl nooit plaatjes van Amanda en Britt heeft publiceerd, maar slechts een hyperlink heeft geplaatst, dat Playboy zuigt met beroerd bloot, dat ze hun beveiliging niet op orde hebben, dat er intern ontzettende heibel is tussen redactie en marketing, dat er standaard gelekt wordt bij de Playboy, en dat een iemand uit de inner circle van hunzelf die plaatjes van Amanda en Britt op FileFactory had gezet. Hadden we namelijk bewijs van. De plaatjes van Amanda en Britt kwamen van een aan Sanoma gelieerd IP-adres. Verder zeiden we niks. Want bronbescherming. Zoveel journalistieke ethiek hebben we dan nog wel in de stijlloze flikker. Hun zeiden NIETES dat het bij ons vandaan komt, dat hebben we onderzocht. We hebben wel 10 laptops gecheckt, en die waren niet Het Lek, kijk maar naar het rapport. En toen gingen de rechters bladeren in de papieren en zeiden: "uhm, er is geen rapport". Wat klopte. Er was geen rapport. "Dat onderzoek was mondeling," zeiden hun toen. "Oh..," zei de rechter. Dat was best wel lullig voor hun. Hun zeiden toen dat ze in Hoofddorp "open wifi" hadden. Wij lolden. Toen zeiden hun dat GeenStijl heel veel bezoekers had en dat die nu niet meer de Playboy gingen kopen. Wat onzin is, onze bezoekers geven hun geld uit aan bier, boodschappen, benzine en belasting, niet aan blootblaadjes. Bovendien; bipsen zat op Tumblr. Toen zeiden wij dat Britt zelf een tweet had geplaatst naar die fotoos op een Mexicaanse website en dat Britt meer followers heeft dan de complete oplage van de Playboy. Hun zeiden dat Britt geen Spaans sprak en dat het maar een retweet was. Wij zeiden dat die fotoos niet in het Spaans waren. Lachen. Hun zeiden dat de sfeer op de redactie van Playboy prima was. Tsja. Wij zeiden dat de hoofdredacteur weg was, dat de art-director weg was, dat de vormgeefster weggaat, dat de halve redactie weg was. Noem dat maar niks aan het handje. (NB - Later die dag werd bekend dat de PB-tent gerund gaat worden door een junior marketing dude uit Purmerend. Snappen we wel. Sanoma raakt volgend jaar de Playboy-licentie kwijt, dus why nog langer bother met een echte hoofdredacteur.) Christiaan en Remy gingen toen heel moeilijk lullen over juriprustentie, ERVM-dingen en verder heel moeilijk enzo met heel veel oude koeiendingen en cijfers slash ad c, punt 4. Het werd nog even heel erg grappig toen Remy ging vertellen dat hij als juridisch columnist bij NU.nl (ook Sanoma) werd aangeraden zoveel mogelijk BLOOT, SEX, NEUKEN en NAAKT in de koppen te gebruiken want dan kreeg-ie meer clicks. Een welbekend gegeven op het internet. Weten ze ook bij de Volkskrant. Ook had Remy nog een uitspraak van die Christiaan gevonden over hyperlinks, die geen publicatie zijn, maar slechts bewegwijzering ofzo, en dat het hele argument over auteursrecht totale bullshit is. Dat was best wel... pwnt. En toen was het pauze. Na de pauze ging die Christiaan beweren dat GeenStijl de foto's zelf op FileFactory had gezet. Want dat kon-ie zien aan de snijranden van de foto's. Hahaha. Ging-ie ook echt opstaan en de plaatjes aan de rechter laten zien. Baarlijker en mallotiger nonsens hebben we die dag niet meer gehoord. Ook zei die Christiaan dat bronbescherming en journalistieke ethiek voor GeenStijl niet gold, want we waren geen keurige journalisten met een NVJ-pas, of zoiets. Onze Remy zei toen dat GeenStijl geen Teletekst is en dat we in dit land juist blij moeten zijn met kloodtzakjes die kleur brengen in de pluriformiteit die de pers moet zijn. Dat vonden wij ook. Toen waren er geen vragen meer en zei de rechter dat de uitspraak op 30 augustus is. Maar dat ze dat waarschijnlijk niet gingen halen. Dat was het. Remy en die Christiaan deden toen hun jurken uit. Toen gingen we handjes schudden en naar de uitgang. Pritt kreeg zijn levensgevaarlijke Japanse werp-tang terug van de vriendelijke bewaker.