Eigenlijk bleef het qua totaalverontwaardiging nog best stil na de onthulling dat het College voor Zorgverzekeringen medicijnvergoedingen wil gaan
schrappen uit het basispakket, waardoor mensen met een zeldzame aandoening ineens onrendabel worden verklaard en ijskoud uit de samenleving worden weggedarwind. Ergens dook een Pompe-
patiënt op, Superjan schreef een boze
column en in de comments daaronder krijgt Big Pharma alvast de schuld. Maar verder blijft het best stil. Dat komt omdat iedereen eigenlijk wel weet dat de discussie een keer gevoerd moet gaan worden over welke ziekten & welke behandelingen rendabel genoeg zijn om in te investeren. Zorgkosten gaan snoeihard stijgen de komende jaren. Hier, kies je voorkeurskleur in
deze grafiek. Of check CBS
site &
cijfers (pdf). Samenvatting
hier (pdf). Alle
aanpaksuggesties zijn schijnoplossingen. Kreten als 'meer eigen bijdrage voor hogere inkomens' of 'extra aandacht voor mantelzorg' doen het leuk in verkiezingsprogramma's, maar hebben weinig houdbaarheid na 12912. Mensen met de Ziekte van Pompe zijn nog niet onmiddellijk afgeschreven wegens economisch total loss, maar ze dienen wel als proefballonnetjes voor een discussie die we móeten gaan voeren. Eerst over kleine aantallen lijders aan zeldzame ziekten die veel duur gemeenschappelijk behandelgeld kosten. Tussenstopje nog bij vettax en rokersheffing. Daarna wordt het debatteren over de afschrijving van uit de beschikbare zorgmaat escalerende hoeveelheden ouderen met
doodnormale ouderdomsverschijnselen. Maar ieders favoriete oplossing (namelijk: het probleem doorschuiven naar de volgende generatie) wordt heel snel echt onmogelijk. Er moet onderhand toch eens iets anders bedacht gaan worden als we over een paar jaar niet >50% van ons inkomen aan zorg kwijt willen zijn. Maar op Den Haag hoef je niet te rekenen in verkiezingstijd, want slecht nieuws kost zetels. Dus reaguurders: kom maar door met die bittere pil.
