Landbouwbeleid? Brussel. Hedwigepolder? Brussel. ACTA en internetvrijheid? Brussel. Nationale begrotingsdilemma's in een internationale megacrisis? Brussel. Oh, kudt. Over die laatste is de regering zojuist gestruikeld. Het laatste kabinet van Balkenende viel tenminste nog over een stoere oorlog in Uruzgan, maar Bruin I verloor van de bureaucratische bezettingsmacht uit Brussel. En van zichzelf, want VVD en CDA hamerden via JK de Jager zelf op het drieprocentsdictaat waar Wilders zijn krabbel niet onder wilde zetten. Politiek en media wijzen Wilders daarom
unaniem als dader van de kabinetsval aan. Best sielug, want er is niets zo sneu als een populist zonder
vrienden. Ondertussen staat de oppositie, die anderhalf jaar lang niet de politieke kracht had om de gammele gedoogconstructie eigenhandig omver te trappen, jubelend in de startblokken om vóór Koninginnedag het Europese afknijpakkoord alsnog te ondertekenen. In Brussel gaan ze er
giechelend (
video) van uit dat Nederland zich - zoals altijd - het braafste
kereltje van de klas zal tonen en netjes voor de Europese eisen zal buigen. Des te opvallender dat juist de eurosceptische tot eurofobe rechtsmedia vooraan staan om Geert te stenigen. De Telegraaf is
teleurgesteld, Elsevier
geërgerd en ook bij De Dagelijkse Suikerziekte is het
drama. Want de verkiezingen op 27 juni (als ze tenminste doorgaan op
die dag) gaan niet over zorg, onderwijs en veiligheid in Nederland. Die gaan over Europa en het laatste restje soevereiniteit dat we af gaan staan. Op de dag dat het ganse land mogelijk hossend door de straten gaat in een oranje waas van nationalisme vanwege de halve finale van het EK, wordt Nederland voorgoed uitgeleverd aan de allesoverheersende ambtenarenmachine van de EUSSR. Tenzij de kiezer bereid is op de laatsten der eurohaters van SP, SGP of PVV te stemmen. Dilemma, nietwaar?
