Geenstijl

Afgelopen vrijdag ontstond er verontwaardiging over het razziafilmpje van Bureau Jeugdzorg in Culemborg. Want 'eenzijdig verhaal', 'te weinig info' en iets met 'onderbuik'. Soit, zeggen wij dan, zonder toelichting is het natuurlijk doodnormaal dat Jeugdzorg en politie een jonge tweeling van negen jaar oud een trauma bezorgt door hen met overmacht bij moeder Jelena en halfbroer Ilja weg te rukken. Om ons immer kritische lezerspubliek toch van wat duiding te kunnen voorzien, hebben we onszelf dagenlang in een kelder met een klein raampje opgesloten om grote stapels bruine dossiermappen over de zaak te bestuderen. Halfbroer Ilja heeft ons tientallen documenten, mails en audiobestanden toegestuurd, met het dringende verzoek alles te openbaren. Want het gaat al lang niet meer om de vechtscheiding tussen zijn moeder en stiefvader. Het gaat om de maniertjes & methoden die Bureau Jeugdzorg hanteert om haar zin door te drijven. Hoewel Ilja en zijn moeder ongetwijfeld ook niet foutloos zijn in deze schrijnende scheiding, verdient Ilja door het toezenden van zo veel informatie het voordeel van de twijfel. Het handelen van Jeugdzorg en vooral de verklaringen van derden maken verder duidelijk waarom. Na de lees verder: een horrorscenario waarin een moeder en haar zoon strijden tegen een mishandelende ex-man, maar vooral tegen de Raad voor de Kinderbescherming, Bureau Jeugdzorg Gelderland, en een kwaadaardige gezinsvoogd die bereid is om rapporten te vervalsen om een jonge tweeling bij hun moeder weg te kunnen halen.

Vooraf: in audiobestanden zijn volledige namen te horen, zowel van het gezin als van betrokkenen. Wegens het eeuwige geheugen van het internet hebben we wel de namen van de (minderjarige) kinderen in dit topic veranderd in Anna en Nick. Inleiding Het gezin A. is van Russisch-Letse afkomst. Ilja (23) is de oudste zoon van moeder Jelena, zijn stiefvader Iwan is de vader van tweeling Anna en Nick (geb. 2003). Ze komen in 1999 naar Nederland. Tien jaar later, in juli 2009, scheiden Jelena en Iwan wegens vreemdgaan en fysiek misbruik door de vader. De kinderen blijven bij moeder. Dan begint de bizarre strijd om voogdij en omgang. Per september 2009 is er een voorlopige omgangsregeling. Iwan mag eens per week langskomen om zijn kinderen te zien. Hij wil ze meenemen naar het buitenland en komt een paar keer dronken aan de deur. In januari 2010 volgt per rechterlijke uitspraak een definitieve omgangsregeling: vader mag kinderen in weekenden mee naar huis nemen, zolang hij in Nederland woont. Hij verhuist echter naar België en neemt ze in maart toch mee daarheen. De kinderen komen volgens Ilja 'mishandeld, ondervoed en (in het geval van Nick) met allergische reacties' thuis. Moeder wil daarop de kinderen niet meer meegeven. In juni constateert een kinderpsycholoog dat de kinderen speltherapie nodig hebben (analyse in bezit GS). Een rechter oordeelt dat de Raad voor de Kinderbescherming moet uitzoeken wat het beste is voor de kinderen, en wat er in België is gebeurd. Hij schroeft de omgangsregeling terug: vader mag alleen op zaterdagen, en enkel in Nederland, zijn kinderen zien. Na 1 bezoek in juli 2010, alleen met Anna omdat Nick niet wil, stopt het al weer omdat Iwan blijft eisen dat de kinderen mee naar België mogen. Bovendien betaalt hij geen alimentatie meer, zoals hij zelf in een mail toegeeft: Eerst de kinderen, dan het geld. In augustus weigert de Raad voor de Kinderbescherming documentatie over de mishandelingen in te zien, waarop moeder Jelena in september namens Anna en Nick officieel aangifte doet van de mishandeling (in bezit van GS). Ondertussen probeert de Kinderbescherming de bezoekregeling opnieuw op te starten, ook al willen de kinderen volgens Ilja zelf niet. In november spreekt de kinderrechter een Ondertoezichtstelling (OTS) uit. Gezinsvoogd namens Bureau Jeugdzorg te Tiel wordt mevrouw R.K. OTS en Jeugdzorg In januari komt de aanbevolen speltherapie weer ter sprake. Die zou bij zorgpartner Entréa plaats moeten vinden. Jeugdzorg start in de tussentijd alvast weer met het organiseren van vader-kinderontmoetingen, bij hen op kantoor. De eerste keer gaat nog goed, de tweede keer is er geen tolk aanwezig om te voorkomen dat Iwan zijn kinderen tegen hun moeder op probeert te zetten en de derde keer loopt het bezoek uit de hand als Nick niet naar binnen wil en (volgens Ilja) aan zijn kleding door mevrouw K. de ontmoetingsruimte wordt ingetrokken. Een evaluatie van deze bezoeken wordt in maart voortijdig afgebroken omdat gezinsvoogd K. niet wil dat Ilja als tolk voor zijn matig Nederlands sprekende moeder optreedt, mede omdat Iwan dat ook niet wil hebben. Want Ilja 'weet te veel'. Daarop wil moeder een andere gezinsvoogd. Jeugdzorg reageert niet. Door dit gesteggel komt intake voor de speltherapie ook niet op gang: moeder werkt niet mee omdat zorginstelling Entréa de vader tegen haar zin in ook wil betrekken in het proces. Ilja en de gezinsvoogd kunnen ondertussen ook niet met elkaar overweg. Zelfverzonnen rapporten In september 2011 - en nu wordt het interessant - volgt op dit drama een eerste zogenaamde 'schriftelijke aanwijzing' van Bureau Jeugdzorg, waarin over uithuisplaatsing wordt gesproken. Er was sinds april bij herhaling voor gewaarschuwd dat zo'n (bindende) aanwijzing kon komen. Ondertekenaars: teamleider mevrouw Van S. en gezinsvoogd K.. Jeugdzorg spant de spieren en is niet geïnteresseerd in waarheidsvinding (een al vaker aangetoond feit, zie dit voorbeeld in VK). Jeugdzorg hamert enkel op de loyaliteitsconflicten en de ontwikkeling van de kinderen en eist dat beide ouders bij de kinderen betrokken zijn. De aangifte van kindermishandeling, de belangrijkste reden van het bij de vader weghouden van de kinderen, komt totaal niet ter sprake in de aanwijzing: Pagina 1, pagina 2. Om hun eigen dreigementen kracht bij de zetten, dient Bureau Jeugdzorg een verzoek tot verlenging van de OTS in. Daarin wordt informatie van de school van de tweeling uit het verband getrokken en bewust negatiever aangezet, iets dat Ilja verderop in deze tekst kan bewijzen met vandaag opgenomen audio: de school van Anna en Nick weerspreekt daarin een groot deel van het rapport van Jeugdzorg. Na een derde aanwijzing dient Jelena een klacht in tegen de manier waarop de gezinsvoogd en de teamleider zich opstellen. Lees die hier: Pagina 1, pagina 2. In december 2011 gaat Jelena volgens Ilja met een ambtenaar van gemeente Culemborg op gesprek bij Jeugdzorg te Tiel, waar wordt afgesproken dat de kinderen niet gedwongen zouden worden met hun vader om te gaan als ze dan niet willen, en dat er een nieuwe gezinsvoogd zou komen. Ook werd er afgesproken, maar dat werd volgens Ilja door Jeugdzorg niet op papier gezet, dat er geen nieuwe aanvraag tot Hulp aan Huis zou komen, omdat het niet nodig werd bevonden. De nieuwe gezinsvoogd wordt per januari mevrouw N. B., wier (offline gehaalde) LinkedIn weinig te raden liet over haar werkzaamheden qua uithuisplaatsingen, 'crisis' en 'interventie'. Klachtencommissie In februari volgt een definitieve uitspraak over de voorzieningen. De kinderen blijven bij moeder wonen en mogen voorlopig alleen onder begeleiding omgang hebben met hun vader. Jelena is op advies van haar advocaat toch akkoord gegaan met Hulp aan Huis, zodat er controle kan zijn op de thuissituatie van de kinderen. Ilja gaat in dezelfde maand namens zijn moeder naar de zitting van de klachtencommissie, waar de klachten van zijn moeder grotendeels genegeerd worden. De uiteindelijke uitspraak staat hier in zeven delen: Een. Twee. Drie. Vier. Vijf. Zes. Zeven. Dan gaat het definitief mis. In maart stelt Jeugdzorg plots en eenzijdig gewijzigde eisen aan Hulp aan Huis: moeder moet contact tussen de kinderen en de vader stimuleren, terwijl zorgstichting Entrea daar in de originele zorgovereenkomst (in bezit van GS) niets over zegt. Ilja doet daarom alsnog aangifte van mishandelingen door zijn stiefvader Iwan bij hem, waardoor hij begin 2001 tijdelijk in een pleeggezin terecht kwam (aangifte en verschillende bewijzen in bezit GS). Het is zinloos. Op 23 maart, afgelopen vrijdag, staan Jeugdzorg en politie voor de deur omdat Jelena volgens Jeugdzorg nog altijd te weinig doet om mee te werken aan een omgangsregeling, de kinderen ziek gemeld zijn van school (verkoudheid, volgens Ilja) en Jeugdzorg vreest dat het gezin naar Letland wil vertrekken én omdat Jeugdzorg zich op haar beurt niets aantrekt van de aangiften van mishandeling of het weigeren van alimentatie door de vader en de kinderen per se weg wil halen. Om de werkwijze en *kuch* goede voorbereiding van Jeugdzorg te onderstrepen: Op vrijdagmiddag belt Jeugdzorg om 16:00 uur nog even op of iemand speelgoed, kleding en de medicijnen (!) van Nick wil komen brengen. Oh, en vóór 17:00 uur graag, daarna is het weekend. Luister zelf. Op maandagmiddag, als Ilja de gevraagde zaken wil gaan brengen, weigeren ze vervolgens bij Jeugdzorg de spullen aan te nemen, omdat de juiste gezinsvoogd niet aanwezig is om ze in ontvangst te nemen. Nick zit dus volgens Ilja zonder medicatie voor zijn astma en allergieën, en beide kinderen hebben geen schone eigen kleding. Belangrijkste bewijs tegen Jeugdzorg In een andere audiofile die vandaag door Ilja is gemaakt, is het bewijs van de manipulatie door Jeugdzorg te horen: de schoolleiding van de tweeling ONTKENT wat Jeugdzorg in haar eerder genoemde rapport had gezet. Sterker nog, de school moest via ouders die vrijdag het topic op GeenStijl gezien hebben, vernemen dat de kinderen überhaupt uit huis waren gehaald: "Dit was voor ons ook nieuw, wij hebben niets van tevoren te horen gekregen", is in de audio te horen. Ook te horen: "Er staan dingen in het dossier van Jeugdzorg die wij niet letterlijk zo gezegd hebben. Wij hebben géén contact gehad met Jeugdzorg." En: "Wat wij jammer vinden: [Anna] heeft ook een enorme groei laten zien. En dat stukje staat er niet in." Of wat te denken van: "Ze krijgen altijd genoeg eten, zien er altijd supermooi uit, zijn goed verzorgd. Dat staat er niet in." Ook niet in het rapport, is hoe de tweeling zich gedraagt in weken dat er een ontmoeting met hun vader gepland staat: boos, agressief en/of angstig. Wat er wél in staat, zijn dik aangezette, uit hun verband getrokken negatieve opmerkingen. En dát zijn de leugens die uiteindelijk via de kinderrechter in de beschikking voor uithuisplaatsing terecht zijn gekomen. Conclusie Of de documenten in ons bezit het eerlijke, complete verhaal van Ilja en zijn moeder vertellen? Geen idee, en Jeugdzorg doet geen uitspraken over lopende zaken. We weten alleen wat we hebben gekregen. Feit is wel dat Ilja ook informatie heeft toegezonden die niet per se gunstig is voor hun zaak, zelfs in het audiogesprek met de schoolleiding van de tweeling. Dat laat een gebalanceerd beeld zien en horen, en geeft hem het voordeel van de twijfel. Bovendien bewijzen de geluidsbestanden dat Ilja en Jelena in een parallel universum terecht gekomen zijn waar Jeugdzorg, de Raad voor de Kinderbescherming en andere zorginstellingen hun macht en bevoegdheden aanwenden om de regels naar hun hand te zetten om hun eigen gelijk te halen. Dankzij de opnames van de klachtencommissie en de uitspraken van de schoolleiding van Anna en Nick, is deze manier van handelen van Jeugdzorg voor iedereen zelf te horen. Dus terwijl de advocaat van Jelena een kort geding voorbereidt tegen de uithuisplaatsing door Jeugdzorg, gaat Ilja zelf ook door met de strijd. Door wat hij zelf als laatste mogelijkheid zag om zijn gelijk te halen tegen deze burgerslopende 'zorginstellingen', en nadat hij zelf bewijsmateriaal had verzameld: de media opzoeken. Bij dezen. Oordeel zelf.