Column: Corporate negligence
De grondlegger van de Nederlandse "corporate governance", Morris Tabaksblatt, draait zich om in zijn graf. In december 2011 heeft de Tweede Kamer nog met algemene stemmen een motie aangenomen om woningcorporaties onder de werkingssfeer van de Nederlandse corporate governance code te brengen. Deze week is duidelijk geworden waarom. De baas van woningcorporatie Vestia, Eric Staal, heeft een veel te grote broek aangetrokken en is op eigen houtje gaan speculeren met rentederivaten. Gevolg: mogelijke miljardenschade, die als het echt misloopt uiteindelijk bij de belastingbetaler terecht komt. Waar hebben we dit meer gehoord? Corporatistisch Nederland heeft voor woningcorporaties precies dezelfde lege marketingtaal als voor ons pensioenstelsel ("het beste systeem ter wereld"). De topman van een andere grote corporatie, de Alliantie, Jim Schuyt (hij noemt zichzelf concernvoorzitter), vindt dat "we zuinig moeten zijn op ons systeem". Zijn blog van 30 januari 2012 is echt lachen: rating agency Standard & Poor's vindt de corporaties extremely strong. Sterk hoor, alleen is het wel zo dat het Waarborgfonds Sociale Woningbouw circa 85 miljard aan leningen met de overheid (!) als achtervanger, heeft gegarandeerd. Zo kan ik het ook.
Het zijn de onaangename kanten van nep-privatisering. Wel de status en de salarissen, maar niet de blaren. De heer Staal verdient 500.000 euro zonder blikken of blozen. De heer Schuyt ontvangt 300.000 euro. Het zijn geen uitzonderingen en de salarissen liggen allemaal boven de Balkenendenorm. Er gaat veel geld om bij de corporaties, het totale bezit was eind 2010 circa 120 miljard, en er zijn veel corporaties (400). En er zijn dus ook veel toezicht-baantjes te vergeven, die net als bij de pensioenfondsen, een aardig zakcentje opleveren zonder dat er veel gedaan moet worden. Veel financiële kennis lijkt niet aanwezig (net als bij de pensioenfondsen). Het zijn goedwillende bestuurders 'uit het veld'. Gevolg: financieel kunnen de directies hun gang gaan, arme Tabaksblatt. Het kalf is verdronken, de put gedempt, maar het hoofd Lobby van de corporaties, de Aedes, denkt dat een andere manier van toezicht houden wellicht nodig is. Zou het?
Het werkelijke drama is dat er net als bij de banken en pensioenfondsen ook een echte door het Ministerie van Binnenlandse Zaken aangestelde toezichthouder is: het Centraal Fonds Volkshuisvesting (CFV). Had deze club het Vestia-derivatenprobleem kunnen voorzien? De directeur, zeg maar de Wellink van het CFV, van der Moolen wil niets zeggen. Flauwekul natuurlijk. Het is hun taak om dit te zien, sterker nog, ze wisten er gewoon van af. Lees hier de passage uit hun jaaroverzicht. Maar de voorzitter van het bestuur van het CFV, bankier Lindenbergh (RvC ABN AMRO, de bank die tegenpartij was van de gewraakte Vestia-derivaten, toeval?) kon natuurlijk niet de hele dag toezicht houden op die corporaties. Hij heeft nog meer te doen.
Kijk ik er van op? Nee. Ik heb Wellink van DNB door het ijs zien zakken voor de Commissie de Wit. Ik heb Kellerman van DNB horen schutteren bij het toezicht op Aegon (zij 'doet' ook de pensioenfondsen). Het toezicht van het CFV op de woningcorporaties is opgezet door Prof. Dr. A Schilder RA van DNB. Deze professor werd door Wellink onder ede voor de Commissie de Wit weggezet als "totaal irrelevant" (hier, op 51.00). Gaat lekker hè Nederland!
De financiële crisis in Nederland heeft één heel groot voordeel. Bij bestuurders wordt het kaf van het koren gescheiden. Nu nog bij al die deeltijd toezichthouders.
bank.blog.nl
pfverhaar.nl
@peterverhaar