Leraren. Iedere gezonde puber heeft er een grafhekel aan. En terecht. Het zijn betweters, drammers, gaapverwekkers en figuren die elke zin met 'je moet
' beginnen. Allemaal. Bovendien bellen ze je moeder als je niet luistert en iedereen haat mensen dat doen. Terwijl ze het goed bedoelen. En het zelf ook niet makkelijk hebben. Je moet er maar zin in hebben, ieder schooljaar opnieuw een nieuwe lichting van andermans kudtkinderen die allemaal een rugzakje vol ellende en/of een medisch-mentaal labeltje bij zich dragen met de meest modieuze psychoanalytische afkorting du jour er op. Normale kinderen bestaan niet meer. Leraren zijn mantelzorgers geworden en de echte kloodtzakken zitten in de schoolbesturen en
de politiek. Daar zitten lui in die het lerarenkorps iedere dag beledigen met stomme regels en voorgekauwde onderwijsmethoden die totaal niet aansluiten op de alledaagse werkelijkheid van de oorlogszones die 'klaslokaal' genoemd worden. Leraren zijn politieagent, sociaal werker, buurtvader en surrogaatouder in één. Die moet je koesteren. Lauweren. Toejuichen. Maar niet nog meer van hun
geflatteerde vakantiedagen afpakken omdat je scholieren wil ophokken. Voor je het weet gaan de docenten heulen met hun leerlingen (en hun
muziek) en dan heb je een probleem. Want leraren zijn uiteindelijk gewoon mensen die school nooit ontgroeid zijn en daarom nog wel eens gedrag willen vertonen dat anderen
onverantwoord noemen. Met
12.500 20.000 stakende leraren in de Jaarbeurs vanmiddag zouden wij (net als laatst in
020) het waterkanon maar doorladen. Al was het maar om presentator
Harm Edens te kunnen verzuipen.
