Bijna niemand heeft het nog over het CDA, behalve het CDA. Het clubje margechristenen is langzaam politiek rudimentair aan het worden. Zo werkt dat met evolutie. Maar zo vlot geven de grijze muizen met een rat aan het roer het niet op. Ergens in de schemerzone tussen daadkrachtig naar buiten treden en totale instortingspaniek begint het schamele restje provinciegristenen dat onder Balkenende is grootgebracht wild om zich heen te slaan met populistische taal. Eerst besloot Rattus Maximus alvast wat afstand te nemen als fractieleider omdat de blinde haat die hij bij de gemiddelde Nederlander opwekt toch best wel slecht is voor het CDA-imago (laatste peiling: 13 zetels). Maar vergeet die ruk naar
links. Vandaag lekt uit dat het CDA in een nieuwe toekomstvisie voor de partij pleit voor een compleet ander belastingstelsel:
vlaktaks met 'solidariteitsheffing' voor topinkomens. Mooi staaltje liberaal populisme. Maar het kan nog gekker: uitgerekend het CDA, de gristenpartij met potentieel verhoudingsgewijs de meeste mensen binnen haar gelederen die een onevenredig leeftijdsverschil als opwindende factor binnen hun seksuele voorkeur koesteren (hoi
Henk), vindt dat Rutte te hoge
verwachtingen heeft geschapen bij slachtoffers van kerkelijk misbruik, nu bekend is dat de meeste gevallen verjaard zijn en de pedopriesters vrijuit gaan. Moedige poging om bij de eigen achterban een taboe te doorbreken? Mwa. Eerder blinde paniek bij een partij die sneller in het niets aan het oplossen is dan een hostie in rode wijn. Doeidoei, relikwie uit de middeleeuwen die de jaren 1950 heten.
