Geenstijl

GS Dubbeldik Crisiskerstnummer. Want als er één relevant jaarlijstje gemaakt moet worden om 2011 te duiden, dan kom je vanzelf tussen de daders en slachtoffers van de asgrauwe crisiskaravaan terecht. Vingerwijzend vreesden we ons een weg door 2011, beide armen beschermend om ons bezit geslagen. We snauwden verontwaardigd naar de bankiers, we keken vertwijfeld naar de politiek en we constateerden hysterisch lachend dat een stel stadskampeerders een klap van de crisismolen heeft gehad. Ondertussen kregen de media de schuld van de ongrijpbare onzekerheid die ons op slag van kerst misschien wel of misschien ook niet in een keiharde recessie des doods smeet, omdat de media zomaar ongestraft alle malaise in woord & beeld brachten terwijl ze zelf eigenlijk ook geen idee hadden wat er nou aan de hand is en daarom massaal terugvielen op het belachelijk maken van de Occupybeweging. Wat we dan stiekem allemaal weer heel leuk vonden, omdat in vergelijking met de ontredderde reddeloosheid die de paar honderd walmende wildkampeerders tentoon spreiden, de rest van de wereld alle eieren tenminste nog relatief ongeschonden in het mandje lijkt te hebben. Maar die hele crisis is onze eigen schuld. Allemaal. Daarom: niemand sparend socio-ecodeskundologisch jaarlijstje na de lees verder.

Bankiers Grote Veroorzakers van de crisis. Geldbeheerders des doods. Machtsgeile grootverdieners zonder moraal. Likten zich langzaam maar zelfverzekerd in bij de internationale politiek, stelden zo hun persoonlijke rijkdom en toekomstige macht veilig en lieten daar de hele wereld voor opdraaien. Op het oog vooral de Amerikanen omdat het geld daar als eerste op was, maar laat u zich geen zand in de ogen strooien door docu's als Inside Job. Reken maar dat de Zwitserse bankkluizen tot het dak vol liggen met roofgoud van Europese bankiers die zich ingedekt hebben tegen om het even welke crisisuitkomst. Bankiers zijn misdadigers op het niveau van degenen die ooit in Neurenberg terecht stonden. Leeggeroofde bankrekeningen zijn de verbrandingsovens van de 21e eeuw. Desalniettemin, voor wie Inside Job nog niet heeft gezien: hier de 8 gig 1080p versie, de kleinere .mp4 voor de Apple TV staat hierzo. De EU Groot kwaad in deze crisis. Het was de EU die tien jaar geleden op wankele gronden een munt invoerde omdat het ding er per se moest komen (iets met idealisme) en ondertussen jarenlang niets deed tegen de moedwillig-misdadige ondermijning van het monetaire fundament. Nu misbruikt de politieke top de crisis om hun eigen macht uit te breiden. Terwijl Europese ambtenaren zelf amper belasting betalen, grijpt Merkozy de macht in Europa omdat er via paniek, onmacht en het afpakken van de soevereiniteit van lidstaten een Europese Superstaat gevormd moet worden. Godwin: het volk krijgt geen referendum want wie zich uitspreekt tégen een nieuw Duizendjarige Europees Rijk is per definitie een fascist. Tijden en perspectieven veranderen. Mensen niet. Het kapitalisme Heeft het altijd gedaan. Vrije markt, eigen verantwoordelijkheid, werken voor je geld, luxe en welvaart: het zou verboden moeten worden. Oh nee, dat kan dus niet. Want de verwende westerse consument wil helemaal niet delen, laat staan luxe inleveren. Dus willen we er ook niet massaal tegen demonstreren. Er is ook weinig mis met het kapitalisme, het is de politieke regulering die gefaald heeft - en daarmee Het Volk, want dat kijkt naar de politiek om problemen te voorkomen en/of op te lossen. Zo is Het Volk in het sociaal-progressieve Europa van na WOII nou eenmaal afgericht. Maar dat internationale politici vervolgens de bankenwereld zo ver hun ongeremde gang hebben laten gaan, maakt hen net zo schuldig als de bankiers die de regels naar hun hand hebben gezet. Wie zegt op de winkel te passen, dient er op afgerekend te worden als de boel alsnog leeggestolen wordt. Politiek & economie zouden juist verder van elkaar af moeten staan om elkaar beter in de smiezen te kunnen houden. In plaats daarvan wordt de crisis juist aangewend om beide zaken in een nog inniger omhelzing bij elkaar te brengen in machtige akkoorden zoals het European Stability Mechanism (ESM). Meer macht voor minder mensen, vastgelegd in akkoorden die gefundeerd zijn in het drijfzand van een monstercrisis en die enkel tot doel hebben de euro overeind te houden, niet om de oorzaken van de ellende aan te pakken. Zelfs het kapitalisme voelt zich daarom misbruikt. Ratingbureaus De echte occupy van de bankenwereld. Lokken oorlogsretoriek uit de doorgaans met witte vlaggen wapperende Fransen, dwingen überpooier Berlusconi op de knieën en veroorzaken zomaar een nieuwe regering in België: maximale effecten door afwaardering waar Occupy nog wat van kan leren. Maar zoals Occupy meer opgesloten zit in het kapitalisme dan ze zelf toe wil geven, zo lopen ratingbureautjes als Moody's aan de leiband van de Amerikaanse banken en economische politiek, met als enige doel het uitsmeren van de crisis over zo veel mogelijk slachtoffers buiten Wall Street & Washington. Onbetrouwbare en gevaarlijke Satan Claus van deze kerstmis: roven je sok leeg in plaats van hem te vullen. Occupy Occupy wist (in Nederland althans) één dag een goed punt te maken en een aardige demo in beweging te krijgen: 'Banken en hun politieke verwevenheid in kapitalistisch georiënteerde stelsels hebben de poten onder ons economische vertrouwen weggezaagd en dienen daarvoor aangepakt en bestraft te worden.' Daarna hield ieder effectief weerwoord op te bestaan, omdat de beweging aan elkaar hangt van halve en hele gekken die liever onderling discussiëren over wie de witplastieken spreeklepel vast mag houden, dan dat ze zich serieus organiseren om met bruikbare, te overwegen of verantwoordelijke voorstellen komen om de situatie te verbeteren. Niemand wil zich bij hen aansluiten omdat ze alleen maar ‘tegen’ zijn. Tegen geld, tegen kapitalisme, tegen banken. Zinloze exercitie, en mede daarom zijn ze tot dankbaar mediaslachtoffer verworden omdat lachen om Occupy nog een beetje lol & luchtigheid in een onoverzichtelijke, ongrijpbare monetaire puinhoop brengt. Waarvoor dank, Occupy. De media Cynisme en lichte paniek bij ZeroHedge, beheerste berichten in de dossiers van VK en Elsevier of vanuit direct betrokkenen geschreven achtergronden bij Joris Luyendijk: kies maar wat u wilt lezen. Maar geef de media niet de schuld van het feit dat de meeste clicks naar topics over het Occupesten gaan. Naar beneden trappen is voor iedereen het makkelijkst als het ingewikkeld wordt en in een crisis die zo veel onbevattelijke wisselwerking tussen feiten, meningen, belangen en systemen kent, is het ongeïnspireerde Occupy als vanzelf aan de dubieuze kant van de berichtgeving komen te staan. Journalisten die zich bovendien wél inhoudelijk bezig (proberen te) houden met de aanpak van de economische problemen, moeten toezien hoe ver weg & hoog boven hun bereik over zaken wordt beslist. Achteraf moeten ze dan een staatshoofd, minister of woordvoerder op hun woord vertrouwen dat het allemaal goed komt, terwijl sommige verdragen angstvallig onder tafel gehouden worden en dus niet inhoudelijk te beoordelen zijn door de media. Tot het te laat is, waarschijnlijk. Journalisten, het zijn net mensen en zo. Over mensen gesproken, tenslotte: Het Volk Ja u ja. De bankiers bouwden hun piramidespellen hoger dan de hoogste torens van Wall Street, maar met wiens geld? Juist. Dat van u. Achter de bankiers staan honderden miljoenen westerlingen die zich in hun koopzieke consumptiedrang alles door de strot hebben laten rammen. Van euroknallers bij McDonald's en kiloknallers bij C1000 tot dubieuze hypotheken, spaarplannen en riskante leningen bij banken en kredietverstrekkers: binnen de door de politiek opgestelde wetten wisten de aanbieders alles aan u te verkopen. Het Volk verzorgde de vluchtige vulling van de economische zeepbel omdat het altijd maar méér wil. Want waarom zelf nadenken als een ander je vertelt dat een boom best tot in de hemel kan groeien? De crisis werd veroorzaakt door gepruts, gelieg en geroof bij banken en politiek, maar gefaciliteerd door u. Maar ja. Wat doe je eraan hè? De kerstgedachte, tot slot, komt van Arnon Grunberg: We willen wel het geld, maar niet de waarden.