Geenstijl

Terwijl ik vrijdagavond in de salon zoet mijn Thorbecke-kleurplaat aan het stiften was, werd de aandacht getrokken door de televisie. De charmante Volkskrant-correspondente Natalie Righton, onze vrouw in Kabul, Afghanistan, verscheen in beeld. Bassiehof klapte direct de laptop open, even de thermometer steken in die immer pulserende aars van de sociale media want dit zou feest worden. Man, man, man, wat een ellende. Ik kreeg hem er bijna niet in, zovéél tweets. Waarover later meer. Eerstens gaan we het over de varkens hebben. Diezelfde vrijdag was GroenLinks-fractievoorzitter Jolande Sap namelijk op werkbezoek in Brabant. De niet-zo-geslaagde Opvolgster van Femke ging poolshoogte nemen in een Brabantse megastal. Dat werd janken natuurlijk, haar gevolg twitterde erop los. Het geluid van de radio dat het gegil van de varkens overstemde, het was allemaal ‘megawreed en schokkend’ en niet te vergeten een ‘shame on humanity’.

Tja. Het blijft moeilijk met GroenLinks, het lijkt wel of ze steeds hypocrieter worden. Want in de provincie Utrecht is GroenLinks een megastal aan het bouwen ruwweg van het formaat van twee keer de ArenA. De GroenLinks-kolencentrale in Groningen hebben we hier al eerder besproken. Enfin, het ruwhouten krukje van principes versus het aangename pluche dus. Maar het absolute hoogtepunt van deze hypocriete bullshitbingo is natuurlijk Kunduz. Terug naar de charmante Righton. Een paar citaten uit de aflevering van vrijdagavond: “Het is steeds onveiliger in Afghanistan. (-) De Afghanen vertrouwen de overheid niet. (-) Ze herkennen mij als westerling zelfs als ik een burka draag. Omdat ik rechtop loop. (-) Ik merk dat het ernstiger wordt. (-) Ze spugen voor mijn voeten.” En dan is ze nog slechts op weg naar de bakker in Kunduz, mind you. De reacties op Twitter: “Ongelooflijk!”, “Ik kan er niet bij. Lesje realiteitszin voor bepaalde politici dit”, “Politiek en werkelijkheid komen niet overeen”, enzovoorts. Het optreden bleek een ware eye-opener voor televisiekijkend Nederland. Volgens Righton zijn de parlementariërs niet goed op de hoogte hoe het toegaat in Kunduz. Maar dat is onzin. Want op maandag 24 januari dit jaar hield de Tweede Kamer een hoorzitting over Kunduz. Daar zaten óók journalisten, onder andere oorlogsverslaggeverfenomeen Arnold Karskens. Ze mochten helemaal aan het eind van de bijeenkomst nog wat zeggen. Karskens was niet al te hoopvol over het opbouwwerk dat de afgelopen jaren in Afghanistan is verzet. "Er zijn scholen gebouwd maar ouders durven hun kinderen er niet naar toe te sturen.” Volgens Karskens heerst er een sentiment van laat-de-Taliban-maar-winnen. "Een Taliban-regering vinden ze veilig. Je weet precies wat je aan die gasten hebt.” Volgens Karskens zit Afghanistan in een 'eindeloze geweldspiraal'. De verschillende bevolkingsgroepen in het land liggen ook met elkaar overhoop: "Die liggen elkaar voor geen meter," aldus Karskens. Ook vroeg hij zich af of Afghanistan wel zit te wachten op politieagenten. “Ze willen zware wapens hebben, mortieren. Liefst nog zwaarder dan die van de Taliban.” Volgens de journalist was de voorgenomen politiemissie een hopeloos verhaal: “Moet deze missie doorgaan? Nee.” Na wat Torentjesoverleg met premier Mark Rutte besloot GroenLinks toch vóór haar eigen politiemissie te stemmen. Terwijl datzelfde GroenLinks nu moord en brand schreeuwt over bezuinigingen op de kunsten, zorg en pgb’s, stuurde Defensieminister Hans Hillen afgelopen week het kostenplaatje van de missie naar de Tweede Kamer. Totaal gaat de GroenLinks politiemissie in Kunduz tot en met 2015 458,3 miljoen euro kosten. Een populist zou zeggen: da’s een half miljard euro, vriend. Hadden de Grote Gedogers Geert en Job dus toch gelijk. Jolande Sap, jullie hadden nooit aan Kunduz moeten beginnen.