Geenstijl

Terwijl GroenLinks met de vingers in de oren en heel hard LALALALA zingend door appeltjesgroene glooiende velden dartelt, draait de echte wereld gewoon door. En in die echte wereld weten zelfs Afghaanse deep throats de stijlloze inbox te vinden met opzienbarende informatie over Mariko Peters. Eerst even een snelle recap. HP/De Tijd schreef vorige week dat het GroenLinks Tweede Kamerlid en haar partner Robert Kluijver (LinkedIn) zijn drie kinderen uit een eerder huwelijk ontvoerd zouden hebben. En passant knalde de Volkskrant een paar hele persoonlijke mails van Rob & Mar online waaruit mogelijke belangenverstrengeling en vriendjespolitiek blijkt: Robert kreeg een subsidie van BuZa en Mariko, die toen nog als diplomaat op de Nederlandse ambassade in Kabul zat en en het blijkens de gepubliceerde mails toen al met Robert deed, adviseerde hem daarbij. Terwijl BuZa nu onderzoek doet naar Peters, weet Peters zelf nog niet of ze stappen tegen HP gaat ondernemen en zwijgt het politburo van GroenLinks in alle talen, wat de verdenkingen niet bepaald wegneemt natuurlijk. Ondertussen wil de moeder van de drie ontvoerde kindjes, de in Engeland wonende Spaanse Ana Rodriguez, haar kroost terug. Typisch familiedrama waar altijd meer achter zit dan op het oog lijkt. Dankzij onze Afghaanse connectie weten we waarom Ana justitie in Engeland heeft ingeschakeld: Robert K., hier in een geweldsverheerlijkende pose op een foto van zijn eigen blog, heeft hele losse handjes waar Ana in het verleden nogal eens blauwe plekken aan over hield. Mariko wist daar van en blokkeerde zelfs (direct of indirect) een aangifte van mishandeling toen alle betrokkenen nog in Kabul woonden. 'Dat is machtsmisbruik!', roept hier iemand in een opiumveld.

Ana heeft in oktober 2005 een paar rake tikken van Robert gehad. We weten dat het de knokkels van Robert waren, omdat we de beschikking hebben over twee handgeschreven excuusbriefjes (in het Frans en in het Spaans) van hem aan haar waarin hij letterlijk zijn excuses aanbiedt voor zijn losse handjes. Robert mishandelde zijn vrouw Ana in 2003 en 2004, getuige de data op de briefjes. Toen hij met Mariko in de glooiende velden van Afghanistan begon te rollebollen, was Ana zwanger van hun derde kind. Dit was in 2005. Mariko zette Robert onder druk om bij zijn vrouw en kinderen weg te gaan. Vanaf juli begon hij weer fysiek gewelddadig te worden tegen Ana. Ingetrokken aangifte Hij onthult de hele affaire en Ana wil weg uit Kabul. Robert wil in eerste instantie mee, maar Mariko eist hem min of meer op. Robert raakt gefrustreerd en in oktober slaat hij haar gezicht tot hoe het er op bovenstaande foto uit ziet. Ana doet aangifte van mishandeling in Kabul. Om daar vervolgens van de politiechef te verstaan te krijgen dat ze die beter in kan trekken omdat Roberts nieuwe vriendin een diplomate en advocate is. Voor de goede orde: we hebben niet zwart op wit dat Mariko Peters hier persoonlijke invloed op heeft uitgeoefend, maar het is toch vreemd dat zo'n politiechef in het *kuch* niet al te strak georganiseerde Afghaanse systeem weet met wie hij precies van doen heeft. Er moet íemand macht en invloed hebben aangewend. Robert zelf, Mariko, of iemand namens hen beiden dus. Ana voelde zich onder druk gezet en trok haar aanklacht in. Vervolgens bezoekt Robert de politiechef om ook nog eens te regelen dat Ana het land niet met de kinderen mag verlaten. Ze vertrekt in november toch, richting Spanje. Ondertussen trekt Robert bij Mariko in. Daar zit je dan, als groots voorvechter van vrouwenrechten, een rol die ze als voorstander van de Nederlandse politiemissie naar Kunduz op zich neemt, terwijl je nieuwe vlam de concurrentie met een paar welgemikte vuistslagen voor je uit de weg heeft geruimd. Het verse stel stuit op weerstand binnen de expatgemeenschap in Afghanistan door de hele affaire en Robert raakt zelfs twee banen kwijt door zijn agressieve gedrag en echtbreuk, eerst bij het Open Society Institute (ironie: dat zijn strijders tegen corruptie en voor gelijke rechten) en bij de Foundation for Cultural and Civil Society. Gelukkig kan BuZa-diplomate Mariko hem prima terug op de rails helpen: inmiddels werkt Robert zelf ook doodleuk bij BuZa als Beleidsmedewerker Korte Missies, weet onze goede vriend Google Cache. 2011 Daarmee zijn we in 2011 aangekomen. Robert heeft zijn kinderen weggehaald bij de vrouw waarvan zijn huidige partner weet dat ze door hem mishandeld is en Mariko zelf onderstreept maar weer eens hoeveel makkelijker het is om je moraal aan anderen op te leggen dan om zelf het fatsoenlijke pad te blijven bewandelen, zeker als de juiste scheut macht het je wel erg makkelijk maakt om de regels in je eigen belang om te buigen. Met zulke wereldverbeteraars aan het front in Kunduz gaat het zeker weten he-le-maal goedkomen met gelijkheid & vrouwenrechten daar. Wij hopen in de eerste plaats dat de kinderen van Ana snel terug bij hun moeder zijn en dat de communicatiepoppetjes bij GroenLinks eindelijk eens gaan doen waar ze voor aangenomen zijn: communiceren. Maar wat ons betreft is het voor Mariko nu gewoon te laat. En Robert? Dat is een laffe borderliner die zijn frustraties enkel via zijn vuisten een uitweg kan bieden en dan vervolgens met jankerige briefjes aan komt zetten. Speciaal voor hem gooien we ze d'r hieronder nog even bij. BONUS: "Robert used to work for the UN, but got ejected after they discovered that he had illegally brought his wife and infant children into the country." WEDERHOOR: Robert doet zijn zegje op zijn eigen blog. De ex blijkt een messenzwaaiende gek die tegen meubels op loopt en geen vrienden heeft. Maar geen woord over de excuusbriefjes die hieronder staan... Franstalige briefkaart + vertaling: "Ik bied je mijn uitdrukkelijke (oprechte) verontschuldiging aan voor de oorvijg die ik je in de nacht van 22 op 23 november heb gegeven. Ik vraag je met te vergeven en een normale verhouding tussen ons te aanvaarden. Ik hou veel van je en ik wens dat onze liefde opnieuw met hart en ziel tot uiting mag komen. Zul je dat accepteren ? Ik hou van je, Robert." (klik voor groot) Spaanstalige briefje + vertaling: "Ana, het kost me veel moeite deze brief te schrijven, waarin ik je erom wil smeken dat we weer een normale relatie met elkaar hebben. Herinner je je nog de nacht voor die totaal onnodige, brute, stomme, vernietigende schop, waarin ik je alle liefde uitte die ik voelde, waarin ik je zei hoe gelukkig je me maakt? Dat zijn mijn werkelijke gevoelens voor jou. Je kunt je niet voorstellen hoe laag ik me voel, hoe leeg, hoe waardeloos mijn dagelijks bestaan verworden is: ik mis je liefde, je genegenheid verschrikkelijk. Ik ben niets zonder jou. Ik besef dat, meer dan alleen een schop, het de langzame opeenstapeling van meerdere factoren is die jou doet wanhopen, en die jou doet nadenken over of je wel gelukkig kunt zijn met dit leven aan mijn zijde. Je moet wel totaal uitgeput zijn (ik ook!), hetgeen het er ook niet gemakkelijker op maakt nieuwe klappen te incasseren. Je staat alleen voor de problemen met de SPACH (een diplomatenstichting die het Afghaanse culturele erfgoed wilde bewaken en bewaren - red.) in een lastige omgeving/milieu, geïsoleerd van iedereen, met drie zwangerschappen/bevallingen/baby’s in korte tijd; Ana, ik moet je eigenlijk vereren als een heldin: wie anders zou er zo kunnen leven? Ik zeg dit vaak tegen mezelf. Dan zul je zeggen: waarom toon ik je dit niet vaker? Waarom, zul je je afvragen, bedank ik je dan met een schop? Welnu, ik kan hiervoor geen enkele verklaring vinden, behalve dan een afschuwelijk egoïsme dat schuilgaat achter alles wat hierboven gezegd is, en dat me doet inzien: dat ik maar 2 uur geslapen heb en dat het meisje uitgeput is en het hele bed heeft bevuild en waarom heb jíj haar niet verschoond? Ana, aanvaard alsjeblieft mijn excuses, luister naar mijn smeekbeden en geloof me wanneer ik je zeg dat ik wel degelijk inzie wat hierboven staat; Ana, geef me alsjeblieft weer je genegenheid, je liefde. RK, 23-06-04" (klik voor groot) Bonusfoto's: Mariko, vermoedelijk in een hotel in Kabul op een door Robert gemaakte foto. Mariko en Robert in een officieel overleg over subsidies voor Roberts projecten.