De ventilator met schijt draait overuren op het hoofdkantoor van GroenLinks. Operatie Shitstorm Mariko Peters is in volle gang. Nadat eerder al HP/ de Tijd een plastic VVD-tasje met voor het Kamerlid zeer nadelige overheidsdocumenten over vermeende
kinderontvoering aan de deurklink aantrof pakt nu ook de Volkskrant uit met heerlijk smerige privédetails. Zo drukt de krant mailtjes af tussen Peters en haar man Robert Kluijver waaruit blijkt dat de kriebels in hun buik vooral van pas kwamen tijdens een subsidieaanvraag. Als diplomaat bij de Nederlandse ambassade in Afghanistan geeft Peters haar kersverse nieuwe vriend adviezen over de toewijzing van 38.000 euro terwijl ze op hetzelfde moment
babbelen over 'duizend kleine gedachten aan jou', 'superfijn verlangen' en 'appeltjesgroene glooiende velden'. Ja, dan krijg je schijn van belangenverstrengeling over je heen. Vindt zelfs ook de Volkskrant, die de geschiedenis bij Groenlinks (Duyvendak, Singh Varma, Pormes) ziet herhalen. Net als toen doet de anders zo aan transparantie en openheid gehechte partij niets anders dan
ontkennen + zwijgen zodat het Kamerlid in kwestie op ten duur zoveel stront voor de kiezen krijgt dat opstappen de enige mogelijkheid is. Waar blijven de snedige tweets van Tofik Dibi, de immer rechtvaardige oneliners van Femke Halsema en het wapperende vingertje van Jolande Sap? Ook is het opmerkelijk dat de invloed van het GroenLinks-smaldeel (Rene Didde, Jeroen Trommelen) binnen de VK-redactie de publicatie van de Mariko-mails niet tegen heeft weten te houden. Als zelfs News of the Volkskrant van Rupert Remarque met
sleaz & dirt begint te wapperen weet iedere politieke analist hoe laat het is: Mevrouw Peters is toast. De vraag is alleen: hoelang laat Groenlinks haar nog bungelen?
