Privacy, best belangrijk maar totaal ondergeschoven omdat de lijn tussen 'dat hoef jij niet te weten' en 'boeiend, ik heb toch niets te verbergen' nou eenmaal dun is in Nederland Schouderophaalland. Dus vindt de Gemiddelde Nederlander het dikke prima dat zijn/haar naam in 1500 databanken voorkomt en dat het
CIOT tienduizenden gegevens over verdachte telefoontjes, tweets of websites aan politie en justitie levert. Let wel:
Per. Dag. Gelukkig hebben we het College Bescherming Persoonsgegevens. Toch? Nee dus. Het CBP heeft maar 80 werknemers. Als die niet
misselijk aan het doen zijn tegen Vereniging Eigen Huis over de privacy van inbrekers, liggen ze ziek op bed: het verzuim is met 9,2 procent twee maal het landelijke gemiddelde. Zwak zijn ze altijd, want de privacytoko krijgt maar acht miljoen euro per jaar en in deze regeerperiode moet daar ook nog eens een half miljoen vanaf. Daarmee zit de Nederlandse privacyprotectie op het amateurniveau van Bulgarije, Estland en Italië. In NRC wordt
pijnlijk duidelijk wat dat praktisch betekent: te veel wetgevingsadvies, te weinig controle op technologie, nauwelijks handhaving, slecht contact met burger en bedrijven en een verouderde
website. Quote to end all quotes van een jurist: "
Het CBP is een legitimatiemachine voor verkeerde ontwikkelingen. Ik heb liever geen toezichthouder dan een slechte toezichthouder. Dat 'geen toezichthouder' vindt privacyhater Vet Teeven trouwens ook, want die wil geen autoriteit met meer bevoegdheden. Maar dat is
al langer bekend.
