Geenstijl

Opzij, opzij, opzij. Maak plaats voor een stukje ONTLUISTERENDE kwaliteitsjournalistiek, deze week te lezen in het sympathieke linksmensenblaadje De Groene Amsterdammer. Als u belooft dat u zich vandaag nog op dit oude medium abonneert en/of een papieren versie koopt in de kiosk mag u van ons de PDF met dit complete ONTLUISTERENDE verhaal downloaden. Afgesproken? Goed, gaat ie dan: in 2010 schreef diplomaat en part time journalist Robbert van Lanschot het boek 'Café Mogadishu'. Middels vlijmscherpe participatiejournalistiek laat Van Lanschot het multiculturele Nederland als de Grote Kloof zien die het in werkelijkheid is. Een van de verhalen gaat over een voor het publiek liever geheim te houden "moskeeverzamelgebouw" in Amsterdam. En ja, dat staat in stadsdeel oost. Inderdaad, dat is dat stadsdeel dat momenteel tot aan de kin in de poep staat door dat andere verzamelgebouw, Muzyq genaamd. Anyway, back in 2001 besloot 020-oost (toen nog Oost-Watergraafsmeer) tot het financieren van een "laagdrempelige multifunctionele voorziening" waarin "activiteiten gericht op toeleiding naar werk plaatsvinden". In werkelijkheid gaat het om een Turkse en een Marokkaanse moskee, waar mannen en vrouwen strikt gescheiden bidden, de kinderen illegaal op een madrassa zitten en waar "laagdrempelig multifunctioneel" neerkomt op "u bent niet welkom, ga weg of wij intimideren u weg". Dit geintje kostte de belastingbetaler: 3,5 miljoen euro, waarvan 1,4 miljoen euro aan Europese subsidie (terwijl de burgers in oost was beloofd dat het niet meer dan 2 ton zou gaan kosten). Daarvoor moesten de moskeebesturen wel "migrantenorganisaties" worden genoemd want anders kwam de subsidie niet wegens kerk en staat vermenging. In de praktijk financiert Europa nu dus twee moskeebesturen, iets wat absoluut verboden is. Voorts werden er nog vele tonnen verprutst aan externe adviseurs en kwam een rapport van TNO met de verrassende conclusie dat er zo'n beetje alles is misgegaan wat er mis kon gaan, qua bestuur, qua organisatie, qua financien. Het tot nog toe geheime "moskeeverzamelgebouw" (sorry: laagdrempelige multifunctionele voorziening voor Europese susbidieverstrekkers) is gewoon een zoveelste fuckup van stadsdeel oost, met dezelfde risisco's als het Muzyq-gebouw en met de stiekeme financiering van allochtonenprojecten in een allochtonenwijk als doelstelling. Leest u zelf het hele verhaal hierrrrrr (pdf). Na de lees verder een samenvatting van de allersappigste quotes. Wij wachten vast op een reactie van Fatima Elatik. En danken nogmaals De Groene Amsterdammer voor het meedenken.

"De moskeebesturen wilden echter alleen verkassen als er een goed alternatief geboden werd. Maar dat was er niet. En het stadsdeelbestuur durfde de confrontatie niet aan. De Transvaalbuurt is een moslimwijk. De moskeebesturen hadden het stadsdeelbestuur bij de strot." "Dus die mensen zijn heel open gaan praten en hebben zo nu en dan ook behoorlijk hun gal gespuwd. Zoals ‘projectleider 1’: ‘We konden alles in de prullenbak gooien. Dat heeft tonnen gekost aan uren van mij en externen.’ " "Achter die ramen is een grote ruimte die onder meer twee rijen terminals met internet herbergt. De bedoeling van het stadsdeelbestuur is, of althans was, dat die grote ruimte op drie hoog een sterke ‘hoi, kom gewoon binnenlopen!’-uitstraling zou hebben. Het moest, meer algemeen, een beetje een spannend, swingend, druk gebouw worden. Iets voor alle mensen uit de buurt, ook voor de niet-moslims. Maar dat is in de praktijk niet gelukt." "Op vrijdagmiddagen zijn de twee moskeeën redelijk vol. Na afloop van de preek en de gebedsdienst komt iedereen weer naar buiten. Eerst bij de Turkse moskee. Dan een minuut of twee later aan de Marokkaanse kant. De Marokkaanse gebedsdienst is formeler en duurt nét iets langer. Na een minuut of vijftien, als de kust veilig is en er buiten voor het gebouw geen mannen meer staan, komen de Marokkaanse mevrouwen via de hoofduitgang naar buiten. Zij zijn afgedaald van de tussenverdieping waar de vrouwenruimte is van de Marokkaanse moskee. De Turkse kant heeft geen vrouwenruimte. Het Turkse moskeebestuur vond dat niet nodig. Of misschien vonden ze het te modern. De Turkse mevrouwen bidden daarom thuis." "Van de oemma – de veel geprezen islamitische wereldgemeenschap waarbinnen alle moslims broeders en zusters zijn is daar op de stoep niets te merken. Het gebouw ('De Verbinding' genaamd) had beter ‘De Kloof’ kunnen heten." "Meer in het algemeen is het een trend in Nederland om moskeeën als het ware te vermommen tot sociaal-culturele stichting of tot sociaal-cultureel centrum. Dit is met name interessant voor moskeeën die, afgezien van de gebedsruimte, ook over een of meer zaaltjes beschikken. Als in dat zaaltje dingen gedaan worden met hangjongeren of met moslima’s kan namelijk de subsidiekraan open. Want het geld gaat niet naar de moskee, maar naar de stichting. Er is dan formeel ook geen probleem meer met de scheiding van kerk en staat." "‘Projectleider 1’ in het TNO -rapport: ‘Indirect wordt de gebedsruimte nog steeds gesubsidieerd.’" "Ik toon Hassan het vel met het activiteitenprogramma. Activiteit 9: internet open inloop/doorlopend. Maar Hassan blijft onverbiddelijk. Hij loopt naar een rek met folders en komt terug met een inschrijfformulier. Als ik alles heb ingevuld, blijft hij broeierig naast me zitten. Hij is begonnen mij te stalken in zijn eigen gebouw." "Dit is eigenlijk meer een madrassa. Weet het stadsdeel dat wel? Hadden ze zoiets van: koranschooltjes, leuk toch, die hoeven ons geen huur te betalen? Anders hangt dat grut toch maar rond op het plein. ‘Wad-rib-la-hoem-ma-sa-lan-as-ha-bal-qar-ya-tie-iedz-djaa-ahaal-moer-sa-loeen...' " "Hij [de imam] vraagt ze wat ze doen als ze opstaan. Jezelf wassen. Precies. Maar hoe was je je? Juist, op de islamitische wijze. Niet zoals de Hollanders. Die wassen zich niet goed. Die zijn niet zo rein...’" "Alles wat vragen over scheiding van kerk en staat zou kunnen oproepen wordt zoveel mogelijk weggepoetst. In de D2-subsidieaanvraag schrijft het stadsdeel: ‘De activiteiten van de migrantenorganisaties zijn gericht op educatie, voorlichting en ontmoeting. Daarnaast hebben beide organisaties een gebedsruimte.’ In het persbericht over de officiële opening in mei 2009 wordt het gebouw door wethouder Ossel een ‘multifunctioneel centrum’ genoemd dat zich met name zal richten op ‘arbeidsparticipatie en inburgering’. Opnieuw is het woord ‘moskee’ helemaal achter de horizon verdwenen. Alleen de architecte, mevrouw Rohmer, windt er geen doekjes om. Op haar website blijft ze haar gebouw koppig noemen wat het is: het Moskeeverzamelgebouw."