Weekendvraag: hoe vaak belaagde u op 11-jarige leeftijd een rouwstoet? Stond u als 11-jarige ook te schelden op willekeurige nabestaanden? Stak u toen ook uw middelvinger op? En de hamvraag: had u toen al voldoende moreel besef over dood en rouw om verantwoordelijk te mogen worden gehouden voor kwetsend gedrag? Het antwoord is, gokken wij, niet in overeenstemming met de
ontluisterende (pdf, inclusief Smalhout-bonus) verdraaiing van zaken die momenteel op de
Bilalschool gaande is. Die plaatsen doodleuk een persbericht met "wij betreuren de
overtrokken reacties in de media". Zelfs een nabestaande zegt nu ineens dat die jochies er ook niets aan kunnen doen. Want "een 11-jarige heeft nog onvoldoende moreel besef ". Wtf? Is zelfs het beschimpen van lijken nog niet voldoende om voor één keer in je leven eens af te stappen van die weerzinwekkende "maar wij hebben ook schuld hoor, dus weg met ons" bescheten Hollandsche kudtmentaliteit die dit land nu al zo lang teistert? En hoe krijgt zo'n schooldirecteur het godverdomme voor elkaar zo'n zaak te downplayen? Hoe onbeschaamd, autistisch, dichtgetikt en westerse cultuur hatend kun je eigenlijk zijn? Zeg gewoon: "SORRY! WE HEBBEN ENKELE VAN ONZE LEERLINGEN NIET VOLDOENDE KUNNEN OPVOEDEN!". Dat is héél erg moeilijk kennelijk. Een van de nabestaanden heeft weliswaar een gesprek op school gehad maar dit gesprek begon "nogal moeizaam". De nabestaande in kwestie werd ook "
stevig toegesproken door een leraar". Laat dit laatste even op u inwerken: niet de leerlingen werden stevig toegesproken maar het slachtoffer. Hoe precies? "
Ja, dan had u ook maar niet met uw rouwstoet langs onze school moeten rijden"? "
Moest uw moeder dan ook per se overlijden"? Hoe spreek je een nabestaande stevig toe? Wat hadden ze dan moeten doen? Uit de lijkwagen stappen en die jongens een koffie met cake geven? Zeggen dat een dode moeder erg is maar dat Marokkaan zijn in Nederland nog veel erger is? Rot toch eens op met je opgefokte woestijnego. Gewoon excuses maken. Niet draaien, niet ineens in die achterlijke stuip van gekwetste eer schieten, niet op die laffe wijze proberen er onderuit te komen. Gewoon verantwoording nemen en sorry zeggen. Zeg ons maar na: "Ja, het waren leerlingen van onze school. Ja, wij hebben in de opvoeding gefaald. Ja, wij bieden onze oprechte excuses aan." Zo doet men dat in de westerse cultuur: excuses aanbieden in plaats van
eerwraak nemen. Denk er goed om hoor, dit land is het Marokkaanse prinsjesgedrag onderhand spuug- en spuugzat. C'est ça!
