Geenstijl

Dirk Scheringa flikt het weer. Donderdag was het hele mediacircus, van NOS tot PowNed, van De Jakhalzen tot mind you Erben Wennemars van de MaDiWoDoVr show, aanwezig in het oude clubhuis van Dirk AZ stadion, voor de presentatie van hét boek over de val van DSB, Project Homerus. Het boek, te koop bij Boekhandel Scheringa, is geschreven door Kirsten Verdel, maar na afloop stortte iedereen zich op Dirk, zodat de uit het beeld verdwenen BN'er Klaas Wilting nog 1 keer voor zijn baas verkeersagent mocht spelen (luister hier). De messen werden geslepen. Een oud-medewerker van website Z24 beschuldigde Verdel van mistigheid over haar rol bij DSB en omschreef haar als de 'Greet Hofmans van Wognum'. In De Wereld Draait Door werd Verdel beschuldigd van hagiografie. In Pauw & Witteman ging oud-VEB man Peter Paul de Vries bijna zover om Verdel het 'liefje' van Scheringa te noemen. De kritiek richtte zich op Kirsten - don't shoot the messenger -Verdel.

Ik snap het wel, het boek is géén objectief verslag van de doodsstrijd van DSB, integendeel, het is een meeslepend, bijna emotioneel ooggetuigeverslag met als conclusie: DSB had niet failliet hoeven te gaan. Opvallende kritiek, want Verdel die in het campagneteam van Barack Obama zat, mocht destijds op TV een ooggetuigeverslag van de campagne geven zonder 'beschuldigd' te worden van 'Obama-verheerlijking'. Media kunnen maar moeilijk omgaan met mensen die het opnemen voor bankiers. Mij interesseert eigenlijk alleen de volgende vraag: "was het failliet van DSB te voorkomen geweest, kunnen spaarders met achtergestelde deposito's hun geld terugkrijgen, kan er een regeling komen voor de gedupeerden". En voor u allemaal over mij heenvalt, ik ga niet DSB verdedigen. Het boek geeft wel stof tot nadenken, zeker als het naast het Scheltema-rapport wordt gelegd. En gelijke monniken, gelijke kappen. DSB verkocht verkeerde producten, maar dat was bij andere banken en verzekeraars bepaald niet anders. Het gevoel bekruipt je dat DSB, dat het gezapige ons-kent-ons bankwereldje pijn deed, moest verdwijnen en dat Scheringa die niet wilde buigen voor zonnekoning Wellink, moest hangen. Een paar voorbeelden: de AFM treiterde DSB met vaak onbenuligheden en topman Hoogervorst klapte uit de school over onderzoek bij DSB (een doodzonde); DNB had haar advocaat opdracht gegeven de onteigening van DSB voor te bereiden (zie hier); DNB trok na de onverantwoordelijke en onthutsende oproep van Lakeman de stop uit de kassa van DSB, terwijl andere banken juist steun kregen; DNB had het voortdurend over miljardenclaims van gedupeerden, waardoor potentiële kopers zenuwachtig werden (terwijl zelfs nu nog niet bekend is wat de schade precies is!); DNB die onzorgvuldig omging met de aanvraag voor het faillissement, waardoor er via een Volkskrant-kop een nieuwe bankrun op gang kwam; de door DNB aangewezen bewindvoerder (zeg maar de nieuwe baas), stelde zich direct op als curator (dit is Kuiper, oud lid RvB van ABN AMRO, volgens De Pers wilde hij de failliete bank zelfs kopen). Voldoende voor een rechtszaak? Ik heb mijn twijfels, 'ik ben geen jurist'. Ik geloof ook niet in een complottheorie. Wel dat veel mensen, waaronder de grootbanken die natuurlijk helemaal geen zin hadden om DSB te redden, blij waren dat Scheringa van het toneel was verdwenen. DSB had a la LegioLease gered moeten worden, om vervolgens in alle rust de zaken af te wikkelen; Scheringa had al aangeboden te vertrekken, er was een akkoord met gedupeerden en DSB kon dat betalen (de bank maakt op dit moment gewoon winst, zie hier). Maar zoals Verdel terecht schrijft: de wil ontbrak.
Peter Verhaar Eerdere columns: Overheid heeft belang bij hoge hypotheekrente Paniek in de polder Bankieren wordt weer elitair