Geenstijl

Dat is dus duidelijk: 2010 is het jaar van de ironie. Want ook vandaag hebben we weer een gevalletje van onversneden CENSUUR. In de provincie ditmaal. Alle eerstejaars van de Radboud Universiteit Nijmegen zullen hun introductieperiode zonder het prima onafhankelijke Algemeen Nijmeegs Studentenblad (ANS) moeten stellen. Reden: het ironische hoofdredactionele commentaar van de ANS-redactie bevalt de katholieke inquisitie van de Radboud Universiteit niet. Is namelijk véél te ironisch. Straks vergiftigt zo'n stukje tekst de smetteloze zieltjes van de rondneukende en comazuipende eerstejaars en dan krijgt de universiteit weer de schuld. Geen ANS in de introductietasjes dus. Het wordt onderhand een academische traditie, dat studentenbladen censureren. Eerder werd het Amsterdamsche ironiefoldertje Propria Cures al uit Leidsche introductietasjes gezuiverd en het ANS zelf was al vaker slachtoffer van Katholieke censuur. In 2005 werd een complete oplage door de rector magnificus himself door de shredder ge-Aleid Wolfsend omdat meneer het niet eens was met een 1 april grap. Ook een "aanstootgevende inhoud" was in 2007 reden voor de totale vernietiging want zoveel geylheid (hoi ANS-redactrice!) kan een student natuurlijk niet aan. Enfin, exclusief voor u na de lees verder: het door de Radboud Universiteit Nijmegen GECENSUREERDE hoofdredactionele commentaar.

Eigenlijk kun je het niet eens een introductie noemen. In de "echte" studentensteden is er sprake van een heuse feutinwijding bij verschillende verenigingen, maar in de Keizerstad bereik je hooguit een wannabe lullostatus. Voor wie een vergaande hobbyist is in het volgen van regeltjes tijdens een biercantus of zodanig wil stinken na het drie weken lang dragen van hetzelfde t-shirt tijdens een ontgroening, kan zijn heil beter in een minder linkse stad zoeken. Toch denken de Nijmeegse ballo's de nieuwbakken studenten te kunnen overtuigen van hun stoerheid. Zo is de stad ieder jaar in augustus tien dagen lang belegerd met verenigingssletjes die de zeventienjarige moederskindjes proberen te overtuigen van de meerwaarde van collectief bier drinken. De iets te dikke blonde meisjes, gehesen in een te strakke polo van hun dispuut, maken indruk op de net beugelloze jongens die naarstig op zoek zijn naar een stoer imago. En met succes. Een jaar later zijn de bewoners van hotel moederkoek tien kilo, veel kraagjes en hooguit drie studiepunten rijker. Voor studenten die wel op zoek zijn naar een identiteit is de introductie ook best leuk. Vooral diehard carnavalvierders voelen zich thuis in de wereld die tien dagen lang bier drinken heet. Je kater verdrinken met nieuw bier, in de meest foute kroegen zwetend wachten tot het licht wordt, geoorloofd slechte grappen maken en net iets te veel kilometers per fiets afleggen omdat je nog niet door hebt dat elke weg naar het Keizer Karelplein leidt. Pak een biertje en zet One more time van Daft Punk op om je klaar te stomen voor tien dagen hulde. ANS HOOFDREDACTIE