Geenstijl

Vaak krijgen wij van Geenstijl de vraag: "Dat Joop.nl, hoe erg is dat nou eigenlijk?". Ons antwoord daarop is dan: "Veel erger dan je voor mogelijk houdt". Ook willen mensen weten hoeveel Joop.nl de Vara-leden kost per jaar. Wij vermoeden zeker twee ton (alleen al aan de personeelskosten, te weten vier fulltimers) maar waarschijnlijk zitten we dan aan de erg lage kant. Weer anderen willen weten hoe de sollicitatieprocedure voor aankomend Joop.nl-webredacteuren in zijn werk gaat. Moeten je heel links zijn? Wordt de sollicitatie afgenomen door Francisco van Jole zelf? Tot voor kort moesten wij het antwoord hierop schuldig blijven omdat wij (uiteraard) niet zelf hebben gesolliciteerd bij de haatzaaiende VARA ledenpotwebsite. Maar, ene Lizette Bremer solliciteerde onlangs wel bij Joop.nl en werd op zo'n zieke, vooringenomen en linksradicale wijze behandeld dat zij besloot haar ervaringen met Joop.nl te openbaren voor het Geenstijl-publiek. Lees hieronder haar belevenissen en huiver.

Beste redactie, Deze week mocht ik op audiëntie bij jullie vriend Francisco van Jole. Het was vrij naïef van mij om te solliciteren bij de VARA, maar ik dacht (ook heel naïef) dat ze bij de publieke omroep heus wel groot van geest waren. Ik kwam er ook pas tijdens het gesprek achter dat ik bij Joop.nl zou komen te werken (stond niet in vacature), dus ik had toen al af moeten kappen. Ik ben echt niet ultrarechts, maar ik vind Joop maar een zure humorloze website met mensen die alles beter denken te weten. Om kort te gaan, het gesprek werd een ramp, het werd één grote poging tot bekering naar het ultralinkse front. Echt schandalig. De eerste vraag was meteen of ik wel links was: ik zei dat ik rechtshandig was maar daar werd niet om gelachen. Er werd überhaupt erg weinig gelachen maar dat is niet zo gek natuurlijk, vooral niet na het filmpje van Van Jole dat ik helaas net pas bij jullie zag. Het is niet dat ik baal omdat ik zo graag bij Joop had willen werken, het was een grote nachtmerrie geworden om in een kelder in het Mediapark de hele dag zure eenzijdige meningen te verkondigen en ik nooit meer hakken had kunnen dragen, maar ik wilde hier toch graag melding van maken bij jullie. Ik heb er een zure nasmaak van. Ik voel me gediscrimineerd omdat ik geen Marokkaanse ben of geitenwollensokken draag. Ze hadden op zijn minst naar mijn vaardigheden kunnen vragen, en me niet meteen vast moeten pinnen op politieke overtuigingen. Ik ben het namelijk met veel dingen van links eens, maar niet op alle fronten, ik kijk ook naar rechts. Maar waarschijnlijk heeft mijn vrijwilligerswerk bij Greenpeace hen mij doen uitnodigen: naderhand konden ze dit maar moeilijk plaatsen bij mijn Aerdenhoutse accent (ik hockey niet eens, ben gewoon in de buurt opgegroeid). Zodra ik zei dat rechts ook serieus moet worden genomen, kon ik een minzame glimlach van Van Jole krijgen en vanaf toen liep het bergafwaarts. Dit is wat er gebeurde: Na wat handjes te hebben geschud kon het babbelen beginnen. ‘Je solliciteert bij Joop. Wij zijn een linkse omroep. Ben jij links?’, was de eerste vraag die ik op me afgevuurd kreeg. Vier paar strenge ogen keken mij afwachtend aan. O oh, dacht ik meteen, ik heb in de vacature toch echt geen Joop zien staan. Ik heb een hekel aan die linkse en rechtse hokjes, waarbij met name links altijd zo met het vingertje wijst. Kijk, ik was niet anderhalf uur afgereisd naar de kelders van de VARA als ik een PVV-aanhanger was geweest en in de vacature stond inderdaad dat je het eens moest zijn met hun progressieve denken. Op veel punten ben ik dat ook, maar een beetje nuancering kon vast geen kwaad. Een licht gevoel van afgrijzen bekroop me: ik was op zoek naar een leuke baan, niet naar een links bekeringsgesprek. ‘Wat heb jij gestemd? En waarom? Waarom niet GroenLinks? Die doen ook heel veel voor dieren! Welk kabinet denk jij nou dat er komt? Nee, dat wil Cohen niet. Waarom denk je dat? Wil je dat soms? Welke dingen vind je dan goed aan links? Wat vind je goed aan rechts? Waarom dan?’ Na het politieke vragenvuur, waarbij ik mijn hoofd met moeite boven water kon houden, kreeg ik een minzame glimlach van Van Jole. Hij had geen vragen meer. Ik wel: kunt u voortaan iets specifieker zijn bij uw vacatures? Ik dacht namelijk dat politieke discriminatie achterhaald en sowieso verboden was... Lizette Bremer