Politie zoekt politiemishandelaars. Maar niet heus!
Een politieman in elkaar trappen doe je niet iedere dag. Toch schijnt zoiets regelmatig te gebeuren. Gewoon omdat het kan! Omdat je weet dat ze het toch niet naar buiten brengen. En wanneer het al naar buiten wordt gebracht, dan maken zij de daders onherkenbaar. We schrijven begin deze maand, 020 Waterlooplein. Drie personen trappen een agent voor de ingang van het metrostation helemaal de tiefus. Gisteravond zowaar een itempje op AT5 gevolgd door een pliesiebericht. De verbijsterde kijker bleef enigszins verdwaasd achter met een heleboel vragen. Ja, de mishandelaars waren tussen de 17 en 22 jaar oud. Is toch een prima signalement. Daders hebben immers ook recht op een stukje privacy. Je zou bijna denken dat de politie helemaal niet gediend is bij de opsporing van cop-killers in spé. Namen en rugnummers willen we zien. Name and shame. Want op deze manier pak je ze nooit!