Rutger van Santen deugt van geen kanten
Arme Rutger van Santen. De linksjournalist met het ethisch besef van een wielrenner is nu echt al zijn baantjes kwijt. Eruit geflikkerd bij het Gesprek, gedwongen teruggetreden als voorzitter van de parlementaire persvereniging, aan de ketting bij de Wereldomroep en nu ook nog eens zijn column kwijt in het clubblad van Nieuwspoort. En juist met die column in Nieuwpoort Forum startte voor Rutger de misère. Zo schilderde hij exact een jaar geleden Geert Wilders af als een racist die fel bestreden diende te worden. Sindsdien gaat het bergafwaarts met Rutger. Want dient een journalist niet te allen tijde objectief en neutraal te berichten? En is het de taak van een journalist een politieke partij te bestrijden? In beide gevallen antwoordde minister Plasterk vorig jaar met een volmondig NEEN. De Kamervragen maakten echter weinig indruk op de voorzitter van de parlementaire persvereniging, want Rutger ging gewoon door met zijn jihad tegen Wilders. Met name het vraaggesprek met Kamerlid Tofik Dibi staat velen nog helder op het netvlies. Zelden zagen wij zo een stukje vooringenomen journalistiek. Het was ook direct het laatste interview van de ex-PSP'er en voormalig medewerker van het Palestina Komitee. Rutger werd teruggeroepen uit Den Haag en gedwongen opgenomen in een inrichting voor journalisten met objectiviteitsdefect. Vandaag blijkt dat Rutger nog niet klaar is voor resocialisatie. Wij citeren: "Inmiddels is mijn gelijk al vele malen bevestigd maar dat doet kennelijk even minder ter zake. Hoe het ook zij, enkele honderden braaksels op GeenStijl en een paar series Kamervragen verder, rinkelen de kettingen aan mijn schrijfhand oorverdovend. Maar gelukkig bevorderen de boven mij geplaatsten de persvrijheid onvermoeibaar en over de grenzen heen. Ik groet u en vooral ook mijn medecolumnist Syp Wynia, die vooral lekker door moet gaan met schrijven wat ie wil. Hoewel het soms sterker is als er een paar feiten in zijn stukjes kloppen." (Nieuwspoort Forum PDF) Iemand een teiltje?