Geenstijl

Het is zondag, tijd voor onze weekendcolumnist Boris van der Ham. Het land is met vakantie. Alle media turen naar komkommers of de urine van wielrenners hopende op nieuwe avonturen. In deze midzomerse column wil Boris echter aandacht vragen voor een echt groot probleem dat Nederland sluipenderwijs teistert: de dichtslippende woningmarkt. Zowel links als rechts houdt de discussie hierover in een houdgreep. Kortom een goed onderwerp om eens over te discussiëren met de anonieme lafbekjes van Geenstijl, achter hun computer, op hun Indiaase berg of op hun strand in Lloret de Mar. Boris, kom er maarrr in!

De woningmarkt in Nederland zit potdicht. Starters, studenten, ouderen, allemaal groepen voor wie het lastig is een woning te vinden. Van doorstroom is geen sprake en de markt wordt kunstmatig gespannen gehouden aan de ene kant subsidies op huren en aan de andere kant subsidies voor kopen. Waar het vorige kabinet op andere vlakken (WAO, Pensioenen) nog wel z’n nek uit durft te steken, is het huidige kabinet vooral bang vijanden te maken. Het houdt vast aan de status quo. Maar ook de meeste oppositiepartijen ontbreekt het aan werkelijke moed. De VVD wil bijvoorbeeld de huren liberaliseren. Prima plan opzich, wat mij betreft, maar dan zullen er wel eerst veel meer huizen bijgebouwd moeten worden, anders zal dit plan eindigen in een explosie van de huurprijzen. De rood-linkse partijen (PvdA, SP en Groenlinks) willen absoluut niet liberaliseren en lijken heilig te geloven in het fors uitbreiden van sociale woningbouw. Ook verwachten ze alle heil van het beperken van de hypotheekrente aftrek voor de hoogste inkomens, iets waar de CDA, VVD en PVV weer fel op tegen zijn. Elk van deze partijen willen maar één stukje van het probleem oplossen en reageren hyperventilerend afkeurend op elkaars voorstellen. Gevolg is dat er niets veranderd, de woningmarkt nog krapper wordt. Iedereen houdt elkaar in een houdgreep. Ook lokale bestuurders houden hervorming tegen. Vooral PvdA-wethouders in de grote steden hebben de boel al decennia in handen, en doen te weinig. Amsterdam, bijvoorbeeld. heeft van alle Nederlandse gemeenten de minste koopwoningen. Iets meer dan twee op de tien huizen in de hoofdstad worden bewoond door de eigenaar. In Rotterdam wordt bijna drie op de tien huizen worden bewoond door de eigenaar. Groningen is nummer drie op de lijst. Koopwoningen hebben als voordeel dat het de zelfstandigheid van mensen en de leefbaarheid bevorderd. Bij het gebrek aan koopwoningen worden ook met name jonge gezinnen en mensen met middeninkomens gepusht te ‘vluchten’ uit de stad. Jammer ook, omdat daardoor de gewenste ‘vermenging’ van wijken te weinig van de grond komt. Ook de internationale positie van met name de Noordelijke Randstad komt er door in gevaar. De nood is hoog en het tij moet gekeerd. Wat zou er wat mij betreft moeten gebeuren? Allereerst moet er fors worden bijgebouwd en wijken worden gemengd. Weg met beperkingen voor particulieren om in grote steden huizen op te knappen samen te voegen voor gezinnen en te verkopen! Weg met het heilige rode geloof in nieuwe sociale woningbouw! Immers: als er meer woningen voor middeninkomens komen, komt er al veel bestaande sociale woningbouw vrij die nu door te hoge inkomens worden bezet. De woningcorporaties moeten bovendien worden aangepakt om betaalbare huurwoningen voor middeninkomens te bouwen. Uiteindelijk kan een deel van de huren worden vrijgegeven als er voldoende is bijgebouwd en de hypotheekrenteaftrek voor de hoogste inkomens stapje voor stapje worden beperkt. De regeringspartijen en de meeste oppositiepartijen hebben zich echter nu al zo ingegraven in vooringenomen standpunten, dat de discussie weer voor jaren lijkt te zijn gesloten. Ik hoop dat politici als Balkenende, Bos, Marijnissen, Halsema en Rutte deze weken benutten zich op de stranden van Zuid-Europa wat politieke moed in drinken om hun posities bij te stellen. Immers: in dogma's kan je niet wonen. Boris van der Ham