Vier maanden wethouderen in een middelgrote gemeente, meid meid meid, het gaat je ook niet in de koude kleren zitten. Want hee, thuis draait de boel ook gewoon door natuurlijk. En daar is ie dan: de werk-en-zorg combo des Doods met extra stukjes stress naar ploetermoederende D66-er Marleen Huizingh toe. Tijd voor wat me-time, tijd voor 'wat wil ik nou écht'. Ga even rustig terug naar je kern,
de burger betaalt. Jezelf terugvinden na vier hele maanden moordende stress in de Deventerse raadsvergaderingen, dat gaat een stuk makkelijker als het wachtgeld binnenstroomt natuurlijk. De belastingbetaler begrijpt het wel. Je rent jezelf voorbij en je hebt het gevoel dat je overal tekort schiet, als je je aandacht over zoveel taken moet verdelen. Je loopt op je tandvlees, als multitaskende nu-vrouw. Hier, neem een muntthee. Hoe doen al die andere moeders dat toch he? Poeh. Nouja, misschien een kwestie van geen keus, kiezen op elkaar en doorpakkken? Want geen wachtgeld na vier maanden (dat is circa tachtig werkdagen) werken? Wij vinden het een hele geruststelling dat de maatschappij (dat zijn wij) met een wachtgeld van 5 692,15 per maand kan faciliteren dat mevrouw Huizingh er kan zijn voor de kleine Huizinghkjes. Die groeien anders op voor galg en rad. Voor kelderbox en scooterdiefstal. Een leukere moeder zijn, het mag wat kosten, vooral als je als voormalig Hoofd Stadswacht de stad Deventer al zo veel van jezelf gegeven hebt. Terwijl Marleen met haar yoga-mat onder de arm op de BabboeBakfiets stapt voor een stevig potje In Haar Kracht Staan zijn wij het Glazen Plafond even van een extra laagje SuperduperSterk-coating voorzien. Moekes in bestuursfuncties, daarom niet. En nu: Vooruit!
