Ongeacht wat eerder onze mening was over de film Intouchables, vanaf vandaag vinden we het de meest hilarische komedie ooit. Echt brullen van het lachen om Intouchables, want grappiger dan het hele oeuvre van Leslie Nielsen, meer humor dan The Hangover en hilarischer dan Schindler's List. Waarom? Omdat Aaf BC het een
saaie kudtfilm vindt. Want Frans. En clichégrapjes. En racistisch. En.. wacht, wat? Racistisch? Ja, racistisch. Of, om het met de woorden van Aaf BC (LOL, ouders die hun kind ABC noemen, FUCKING GRAPPIG HUGO HOE KOM JE ER OP?): "
het is een racistische film, waarin alle humormomentjes draaien om het feit dat de neger niets weet van de verfijnde wereld van de rijke, verlamde man." Dat is het hele concept van een '
fish out of water story', trutjekutje4life. Dat iemand uit zijn vertrouwde omgeving in een onbekend milieu wordt geplaatst, waarbij de discrepantie tussen de twee culturen leidt tot grappige situaties. Denk aan The Fresh Prince of Bel-Air met Will Smith, die vanuit de hood in Philly bij zijn rijke oom en tante in L.A. terecht komt. Trading Places met Eddie Murphy. The Black Knight, met Martin Lawrence. Of letterlijk, Finding Nemo. Maar zo'n film waarbij iemand de rijke, elitaire blank-westerse cultuur niet snapt mag van Aaf BC dus niet gemaakt worden over sociaal-economisch achtergestelde straathosselaars in Frankrijk met een andere huidskleur. Zulke films zouden eigenlijk alleen met
blanke tokkies mogen om grappig te zijn, natuurlijk. Of met een
blanke vrouw, ook goed. Eigenlijk mag iedereen dus de humoristische want onwetende sidekick spelen, behalve een straatneger. Tja, als hij blank was geweest, met dezelfde heerlijke clichématige Franse flauwgrappen, hadden we het net zo'n hilarisch broekzeikend grappige film gevonden, want wij zien geen huidskleur. Aaf blijkbaar wel. Dus wie is hier nou de racist? En dan je column eindigen met een totaal humorloze grap over Madonna die een neger gaat neuqen. Over clichés gesproken.
