Geenstijl

Goed nieuws: vanaf 31 oktober is de nieuwe serie van De Smaakpolitie weer te zien op SBS6. Het is een mooi programma. Elke week wordt in een willekeurige stad in Nederland een kijkje in een keuken genomen. Als De Smaakpolitie van mening is dat een restaurant of cafetaria voldoet aan de hygiëne-eisen, dan wordt door de "De Smaakpolitie OK-sticker" uitgereikt. Maar wee je gebeente als dat niet zo is, dan volgt vaak de uitspraak "Hier word ik niet vrolijk van" en kun je het als uitbater schudden: er komt geen mens meer. De Smaakpolitie is natuurlijk entertainment. Ik vind het ook een nuttig programma: het is 'naming & shaming', niet door de overheid of de branche, maar door onafhankelijke buitenstaanders. Je zou denken dat mensen het niet in hun hoofd halen om te gaan eten in deze shoarmazaak, maar het kan en mag wel. Vrije wil, je weet waar je aan begint. Wat zou het mooi zijn als SBS6 ook De Geldpolitie zou gaan maken.

Meekijken in de keukens van de banken en verzekeraars . Meeluisteren met de 'paarse broeken' van de banken als er produkt- namen worden bedacht. Even de vinger langs de randen van de glanzende brochure trekken om te kijken of er viezigheid op zit. Natuurlijk, we hebben RADAR en ZEMBLA, maar daar druipt de moraliteit en verongelijktheid van af. Ondertussen wordt de financiële wereld steeds vaker geconfronteerd met de echte politie. Het werd tijd. Ik heb het dan niet over die ene zielige ABN AMRO bankier die steekpenningen aannam en toen de bak in moest en bij KvdB zijn huilverhaal mocht doen, maar over de echte witteboordencriminaliteit als de 'vastgoedfraude'. En ook bij Vestia lijkt frauduleus gehandeld te zijn. Aanpakken die lui, zou ik zeggen. Ik heb veel meer moeite met de acties van de financiële politie toezichthouder AFM die steeds meer omschreven kan worden als de 'betuttelpolitie'. De AFM zegt dat haar taak is "het bevorderen van eerlijke en transparante financiële markten". Uitstekend. In de praktijk betekent het echter dat deze overheidsinstelling steeds vaker bepaalt welke producten de financiële consument kan afnemen. Deze ambtenaren gaan daarmee op de stoel van de verzekeraar of de bank zitten, zonder dat duidelijk is welke inhoudelijke expertise bij de AFM aanwezig is. De AFM heeft aangekondigd te kijken naar het proces van productontwikkeling en verwacht in 2013 meer bevoegdheden te krijgen om in te grijpen. Wat dat kan betekenen? Een voorbeeldje. De AFM vindt 'synthetische trackers' te moeilijk voor de klant en binnen no-time bannen de banken het product. AFM-bestuurder Theodore -wij weten wat goed voor u is- Kockelkoren gaat echter nog een stap verder. Complexe producten zouden alleen nog via adviseurs aangeboden mogen worden. Daarmee wordt de bijl gelegd aan de goedkope adviesloze 'execution-only' platformen. Opties, futures, aandelen Facebook, éérst uw beleggingsbeslissing voorleggen aan uw adviseur: wat een feest voor de banken! RABO is niet voor niets enthousiast over voorstel voor slechts één hypotheekvorm. Henry Ford revisited. Waar eindigt dit? Short gaan: verbieden; secondenhandel, afremmen; lenen, gij zult aflossen. Nog even los van het feit dat het maar de vraag is of adviseurs in staat zijn complexe producten te begrijpen, is het een groot goed dat consumenten in staat zijn om zelf hun financiële huishouding te regelen. Natuurlijk alleen als ze dat willen. Laat ik het maar even scherp zeggen: als ik met mijn volle verstand grote risico's wil nemen met mijn geld, dan is dat mijn zaak AFM. Gelukkig durft BinckBank de strijd met de AFM aan: 'wij vinden het belangrijk dat klanten zelf kunnen kiezen'. Nog mooier als Binckbank straks haar keuken opengooit voor De Geldpolitie. www.bank.blog.nl www.pfverhaar.nl Twitter: @peterverhaar