FIlmprijzen. Niet iedereen was het er mee eens
Ha lekker. Rancuneuze filmmannetjes die in elkaars bek schijten omdat ze niet genoeg incestueuze prijsjes hebben ontvangen. Altijd leuk. Producent Matthijs van Heijningen heeft wel een mening over het Nederlands Filmfestival. Meneer was zelf voor maar liefst zes Gouden Kalveren genomineerd maar wist er slechts eentje in de wacht te slepen. En dat doet au. Gelukkig heeft iemand zijn epic rant aan de bar opgeschreven. Een greep uit de frustraties: One-trick-pony Carice van Houten wint standaard ieder jaar hoe slecht haar rol ook is terwijl ze een redelijk beperkte actrice is, die altijd hetzelfde doet. De drie genomineerden voor beste film (Black Butterflies, Brownian Movement en Rabat) zijn in feite buitenlandse films en mogen dus helemaal niet meedoen. De jury is een zelfpijpend zooitje flapdrollen dat alleen maar prijsjes uitdeelt om elkaar niet voor het hoofd te stoten en om zo een Gouden Kalf voor het volgend jaar veilig te stellen. En dan nog die speech van PVV-viervoeter en winnaar Nasrdin Dchar. "Zo'n situatie met die Marokkaanse acteur, dat vond ik gewoon gênant. Hij probeert ons een soort schuldgevoel aan te praten, en iedereen staat op om te applaudiseren. Echt te zot voor woorden." Goh, dus het Filmfestival is een fopverkiezing van zelffeliciterende underachievers die zichzelf helemaal super te gekkie vinden. Dat hadden we helemaaaaal niet verwacht. Tot zo ver deze vermakelijke cinemafittie. We kunnen niet wachten op de Gouden Kalveren van 2012. Nu eerst een onzekere actrice in de foyer palen.