Ingezonden gedicht: "Dampend Pus"
Opeens zie ik in een droom, blij lachende asielzoekertjes. Dat had ik al lang niet meer gezien. En opeens besefte ik, dat we dat altijd hebben gemist, blij lachende asielzoekertjes. Echte glimlachjes. Van echte traumakindertjes. Met een echte asielaanvraag. Van die asielzoekertjes met zo'n vliegje in hun ene ooghoek en een traan in hun andere. Nee, daar kan geen propagandistische jankfilm over Japanse walvisvangst tegenop. De droom over die asielzoekertjes inspireerde mij tot het volgende gedichtje. Zie het maar als een aanmoedigingsrijmpje. Gedigt in de overlees...Gezellig op de Joop-redactie, het verplichte multiculturele knus
Ook vandaag weer zit het hoofd van Van Jole vol met dampend pus.
Combineert fatsoenlijk onderdrukken met een appartementje plus
Ach, het leven is zo mooi met een hoofd vol pus.
Zijn nieuwe wagen vervuilt harder dan een bruinkooldieselbus
Hoi Greenpeace, we gaan er voor, zegt u maar dank tegen luchtvervuiler-plus.
Ja, zelfs de Sint hing onlangs nog te denken, al zat zijn hoofd reeds in een lus
Wat hij nu toch weer moest schenken, aan hem die alles had, meneer 't wandelend pus.
Maar godverdomme mensen, deze pathetische Vara-ledensite is heel, heel goed (!!!!!!11!!11!!!) DUS
Hiep hiep hoera voor de man van pus!
Graaisocialisme, eigenbelang, 't is uiteindelijk een elitaire klus
u zult hem later allemaal dankbaar zijn, Francisco pure pus.